Gewoon zeven jaar!

'Lief mooi mannetje,

Zeven.
Zeven jaar ben je gisteren geworden.

Al zeven jaar genieten we met jou.
Van jou.

Jij geeft kleur aan mijn dag.
Je schenkt me iedere dag mijn glimlach op het gezicht.

Jouw onbezorgde 'zijn'.
Je lieve zelf.

Ik ben op niemand meer trots dan op jou.

Je wordt groot, maar bent eigenlijk nog zo klein.
Kussen krijgen we nog nauwelijks en kroelen hoeft van jou ook niet zo nodig.
Maar je kunt nog zo heerlijk tegen ons aan komen zitten op de bank.

Dat fris gewassen jongetje in zijn pyama.
Dat lieve sociale kind in zijn scoutingkleren.
Dat mannetje dat een brommer nadoet als hij met zijn fiets een heuvel afgaat.

Iedere avond sta ik naast je bed en kijk ik naar onze prachtig slapende zoon.
En dan heel even zie ik altijd weer dat kleine baby'tje in bed liggen.

Lief, lief mensje met je lange benen, ik kan niet in woorden uitleggen hoe blij we met jou zijn.

Ik hou van jou!'