Het is deze maand gewoon tien jaar geleden. TIEN JAAR... Was het leven destijds al best behoorlijk zwaar met alle opnames voor mijn CF, zo voelde ik tien jaar geleden voor het eerst dat knobbeltje in mijn borst zitten. Ik bleek borstkanker te hebben. Ik heb er hier al vaker over geschreven. Over de keuze om mijn borst te amputeren, geen chemo te kunnen nemen vanwege mijn CF en alle invloed die het had op onze angsten en gezin. In augustus 2013 werd mijn borst geamputeerd , de kanker werd letterlijk weg gesneden. Daarna ging het leven gewoon maar weer door. Ik had nog steeds CF en kreeg ook een hormoonkuur om mijn hormonen (en dus hopelijk ook de kanker) rustig te houden. Dit jaar stopte ik de hormoonkuur na bijna tien jaar gebruik. Nu ben ik dus tien jaar verder en toch voelt het nooit alsof ik 'klaar ben met kanker'. Bij ieder pijntje dat ik voel, ergens in mijn lijf, komt de angst om de hoek kijken of het geen kanker is. Misschien toch nog een verdwaalde uitzaaiing of ee
We zijn er nog niet over uit waar we deze zomervakantie graag naar toe willen en ook niet of we met de auto gaan of met het vliegtuig. Aangezien ik van een goede voorbereiding houd, belde ik het ziekenhuis om te vragen naar de vliegtest. Ik had er nog niet eerder één gehad en wist niet wat de voorwaarden waren voor deelname. Aangezien ik tijdens het sporten best een hoop zuurstof gebruik (3 liter tijdens cardio, 1 liter tijdens krachttraining) vroeg ik me af of ik nog wel zonder zuurstof mag vliegen. Mijn longfunctie is goed genoeg om te mogen vliegen, maar mijn saturatie lag wat in het grensgebied (onder de 95 en boven de 92) dus adviseerde de arts toch een vliegtest te doen. Tijdens de afname van een vliegtest blaas je twintig minuten via een soort longfunctie-apparaat (en helaas met een knijper op je neus) in een zak waarin het zuurstofgehalte wordt terug gebracht naar het percentage zoals het ook in het vliegtuig is. De saturatie is vervolgens bepalend of zuurstofgebruik nodig
Ieder jaar (op de 'corona-jaren' na) doet onze sportschool mee aan de actie Let's move for a better world . Dit wordt wereldwijd georganiseerd door Technogym. Het is de bedoeling dat sporters dan zoveel mogelijk bewegen om geld op te halen voor een goed doel. Mijn sportschool koos er dit jaar voor om geld op te halen voor Stichting Taai . Stichting Taai is een 'Rotterdamse club' die haar oorsprong heeft in het dorp waar ik woon. Ze zijn verbonden aan het Erasmus MC en halen sinds drie jaar veel geld op voor wetenschappelijk onderzoek naar taaislijmziekte. De sportschool vroeg of ik ambassadeur wilde zijn voor deze actie. Daar hoefde ik uiteraard niet lang over na te denken. Het is goed om een gezicht te hebben bij een actie en dan ook nog een gezicht dat al meer dan tien jaar in je eigen sportschool sport. Dus namen we een filmpje op voor de 'socials' en schreef ik uiteraard ook mezelf in voor de challenge die op 14 maart begon. In de sportschool versch
Reacties
Een reactie posten