Gewoon de Himalaya.

Vanochtend was het weer tijd voor een poli-bezoekje aan dokter H.

Natuurlijk moest er ook dit keer weer eerst geblazen worden. Hoewel het blazen nooit een 'dingetje' was, is het dat sinds de laatste opname helaas wel wat geworden. Dus lichtelijk nerveus begon ik aan de eerste poging. En tot mijn grote geluk blies ik er in vergelijking met vorige keer weer drie procentpuntjes bij.

Het voelt toch heel veel prettiger om meer tegen de 60% aan te schuren dan tegen de 50%.
Dokter H. was ook blij met de geblazen longfunctie, maar vooral met het feit dat ik geen koortspieken heb gehad en ik in vergelijking met het laatste poli-bezoek een soort van 'stabiel' ben gebleven. Het streven blijft om uiteindelijk mijn FEV1 weer rond de 65% te krijgen.

We bespraken nog alle kweken en hij gaf aan toch te denken dat ik puur onderuit ben gegaan door de pseudemonas. 'Overwhelming psuedemonas' schijnt vaker gezien te worden en met name CF-vrouwen schijnen er langdurig last van te hebben.

Voor nu is vooral het belangrijkste doel om stabiel te blijven en de winter goed door te komen. Dat is op dit moment de grootste uitdaging.

De resultaten sluiten goed aan bij hoe ik me voel. Ik voel me niet super slecht, maar ben ook nog niet waar ik wezen wil! Ik hoop met een hoop rust en training nog een beetje verder te komen.

Aan het einde van het consult noemde de arts dat ik met zestig procent longfunctie toch de helft van de Himalaya zou kunnen beklimmen. Natuurlijk kon ik het niet laten en zei ik dat ik daar geen genoegen mee neem; het streven is altijd om naar de top te gaan.
Uiteraard weet ik dat het niet realistisch is, maar het past bij mij om te hopen dat ik met de juiste training zo hoog mogelijk kan komen.

Maar voor nu ga ik stapje voor stapje verder.
En probeer ik langzaam aan van zijn één naar zijn twee te schakelen ;).