Gisteren zijn we thuis gekomen van een heerlijke vakantie naar Italië en Kroatië. Daarover in een later blogje meer. Eerst wat kiekjes van de liefde op vakantie:
Misschien heel gek, maar ik had het idee dat ik jou samen met je gezin op een terrasje in Leiden zag. Maar voor hetzelfde geld klopt dat helemaal niet:) Vond het toch even geinig je via deze weg gedag te zeggen.
Langzaam wordt het leven hier wat normaler. Er zijn hoogtepuntjes en soms toch ook wel weer wat dieptepuntjes. Net toen ik dacht dat de lift weer omhoog ging, kreeg ik bijvoorbeeld een kleine longbloeding. Dat is wel het laatste waar je op zit te wachten als je net drie weken uit het ziekenhuis bent. Gelukkig had ik thuis noodmedicatie liggen om bloedingen tegen te gaan, dus in overleg met het ziekenhuis startte ik dat direct op. Het sijpelde nog twee daagjes wat na, maar werd daarna gelukkig weer rustiger. Ook zijn er af en toe daagjes of juist nachten waarop ik opeens weer een heleboel (taai) slijm ophoest of dat er opeens weer allerlei harde stukjes naar boven komen. Nachten waarin ik mijn matras bijna recht omhoog zet en mezelf desondanks steeds wakker hoest, het leven gaat niet altijd vanzelf. Het doet wat met mijn vertrouwen... Dat wankelt nog wat en eigenlijk zoek ik nu naar de stabiliteit. Altijd lastig als je weer even een flinke infectie (en opname) hebt gehad. Maar het ...
Ik val gewoon met een hele dikke deur in huis. Ik. heb. kanker. Ik heb borstkanker. Ik heb Cystic Fibrosis en ik heb borstkanker. Ik ben net 35 jaar oud en ik heb Cystic Fibrosis EN borstkanker! Ik kan het niet mooier maken dan dit. Sinds gisteren ben ik officieel gediagnosticeerd met borstkanker. Laat ik bij het begin beginnen van dit lange korte verhaal. Precies een week geleden voelde ik voor het slapen gaan opeens een knobbeltje in mijn borst. Ook Sebas voelde het toen ik hem 'blind' liet voelen. De volgende ochtend ging ik dan ook direct naar de huisarts. De huisarts voelde de knobbel ook, maar vond deze mooi glad en soepel en dacht dat het een soort goedaardige cyste (fibroadenoom) was. Ik mocht van hem best nog een week of twee wachten, maar als ik ter geruststelling een mammografie wilde, kon dat. Dus ging ik afgelopen maandag naar het ziekenhuis in de buurt voor een mammografie met daaropvolgend een echo. De radioloog die de echo begeleidde was al...
De winter leek dit jaar langer te duren dan normaal. Niet in tijd, niet in temperatuur, maar vooral mentaal. De dagen waren somber en grauw. Als 'opvoeder' ben ik steeds minder nodig. Vic is inmiddels zeventien jaar en doet het goed. Hij is bezig met zijn eindexamen, heeft een leuk bijbaantje en een heel eigen sociaal leven. Precies zoals het hoort! Maar hij zit, terecht (!!) niet meer de hele dag op zijn moeder te wachten. En hoewel ik echt geen sociaal-arm leven heb, waren er ook best wat eenzame dagen bij. Niet om te klagen, maar dit had ik niet eerder zo gevoeld. Ik realiseer me ook dat je niet de hele dag 'aan kunt staan', ik geniet ook oprecht van de rustige momenten, maar het voelde deze winter meer als een 'maar'. Omdat ik natuurlijk arbeidsongeschikt ben en naast het sporten veel tijd doorbreng op de bank, leken de dagen deze winter steeds langer te duren. En hoewel anderen dat misschien zalig zouden vinden, zaten er voor mij soms dagen tussen dat er...
Hoi Mara,
BeantwoordenVerwijderenMisschien heel gek, maar ik had het idee dat ik jou samen met je gezin op een terrasje in Leiden zag. Maar voor hetzelfde geld klopt dat helemaal niet:) Vond het toch even geinig je via deze weg gedag te zeggen.
Groetjes van een mede cf-er, Marcia
Ohhhh, hahahaha! Dat kan kloppen!
VerwijderenWe zaten er zondagmiddag te lunchen. Wat geweldig, hadden we even gedag kunnen zeggen :)