Gewoon de kracht van liefde -59

Zo moeder, zo zoon...
In juni maakte ik tijdens een fietsritje richting Rotterdam deze foto:


Lieve Vic ging gisteren in de tuin van opa en oma op 'hartjesjacht' zoals hij het zelf noemde. Op mijn telefoon vond ik deze foto terug:

Mooi hoe we dezelfde kijk op dingen hebben. En niet alleen wat 'hartjes' betreft hoor.

Hij is een observator, net als ik. Ziet het als de kleinste dingen in huis verplaatst zijn, ik nieuwe kleding heb of ergens iets veranderd is.
We zijn samen enorme kletskousen. Kletsen een half uur in een kwartier weg.
We hebben allebei altijd aanstekelijke liedjes in ons hoofd, die we vaak hardop met elkaar delen waardoor de ander het liedje ook weer in het hoofd krijgt...
We voeren de prachtigste gesprekken met elkaar, vooral in de auto kletst het lekker weg als we samen voorin zitten en een eind moeten rijden.

Wat een heerlijkheid; de kracht van liefde!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gewoon tien jaar en KVL -268

Afbeelding
Het is deze maand gewoon tien jaar geleden. TIEN JAAR... Was het leven destijds al best behoorlijk zwaar met alle opnames voor mijn CF, zo voelde ik tien jaar geleden voor het eerst dat knobbeltje in mijn borst zitten. Ik bleek  borstkanker  te hebben. Ik heb er hier al vaker over geschreven. Over de keuze om mijn borst te amputeren, geen chemo te kunnen nemen vanwege mijn CF en alle invloed die het had op onze angsten en gezin.  In augustus 2013 werd mijn borst  geamputeerd , de kanker werd letterlijk weg gesneden. Daarna ging het leven gewoon maar weer door. Ik had nog steeds CF en kreeg ook een hormoonkuur om mijn hormonen (en dus hopelijk ook de kanker) rustig te houden. Dit jaar stopte ik de hormoonkuur na bijna tien jaar gebruik.  Nu ben ik dus tien jaar verder en toch voelt het nooit alsof ik 'klaar ben met kanker'. Bij ieder pijntje dat ik voel, ergens in mijn lijf, komt de angst om de hoek kijken of het geen kanker is. Misschien toch nog een verdwaalde uitzaaiing of ee
Meer lezen

Gewoon vliegen!

We zijn er nog niet over uit waar we deze zomervakantie graag naar toe willen en ook niet of we met de auto gaan of met het vliegtuig. Aangezien ik van een goede voorbereiding houd, belde ik het ziekenhuis om te vragen naar de vliegtest. Ik had er nog niet eerder één gehad en wist niet wat de voorwaarden waren voor deelname. Aangezien ik tijdens het sporten best een hoop zuurstof gebruik (3 liter tijdens cardio, 1 liter tijdens krachttraining) vroeg ik me af of ik nog wel zonder zuurstof mag vliegen. Mijn longfunctie is goed genoeg om te mogen vliegen, maar mijn saturatie lag wat in het grensgebied (onder de 95 en boven de 92) dus adviseerde de arts toch een vliegtest te doen. Tijdens de afname van een vliegtest blaas je twintig minuten via een soort longfunctie-apparaat (en helaas met een knijper op je neus) in een zak waarin het zuurstofgehalte wordt terug gebracht naar het percentage zoals het ook in het vliegtuig is. De saturatie is vervolgens bepalend of zuurstofgebruik nodig
Meer lezen

Gewoon Spanje en KVL -267

Afbeelding
Omdat Vic nog nooit in Spanje was geweest en hij hier graag een keer naar toe wilde, boekten we dit jaar twee weken Spanje. Op 17 juli vlogen we naar Valencia om van daaruit door te rijden naar ons eerste verblijf in Pilar de la Horadada. We hadden een modern huis geboekt met eigen zwembad. Vic sliep deze vakantie heerlijk uit. Wij begonnen de dag vaak samen in de 'voortuin'. Ik met een bakje koffie en Sebastiaan al sportend. Zelf was ik de eerste week dagelijks wat aan het 'aquajoggen' in het zwembad. Maar verder stelde mijn sportregime vrij weinig voor deze vakantie. Het was veel te warm en ik had er domweg geen zin in.  Het was prachtig weer in Spanje, gemiddeld 35 graden en op de warmste dag tikten we net niet de veertig graden aan. Mensen vragen mij altijd of ik dat kan met mijn longen. Ik ben hier heel simpel in; ik doe net als een ieder ander nog minder op een dag. Lag uren in het zwembad en pufte af en toe uit in de airco. Ik maakte me er vooral niet te druk ove
Meer lezen