Gewoon eerlijk en de kracht van liefde -84
Zojuist keek ik de docu Buiten Adem, een net uitgekomen documentaire van twee cysters van wie er één getransplanteerd is.
Wat ik erg herken in de docu is de strijd om lucht, maar ook vooral de aanpassingen die ik moet doen in het dagelijks leven. Ook ik denk soms wel eens dat iedereen maar verwacht dat ik alles zomaar kan en zomaar doe en dat ik daarnaast ook nog 'een beetje CF heb'.
Het is niet alleen zo dat ik veel hoest en soms lange opnames heb in het ziekenhuis. Het is de dagelijkse strijd die ik voer met mijn lichaam en geest. Mijn beperkte energie die ik zo goed, zo verstandig, maar ook zo fijn mogelijk wil indelen. De moeheid in mijn lijf, mijn buik die niet altijd wil, de benauwdheid als ik de trap naar boven heb genomen, het overgeven omdat ik weer te veel hoest, de pijn in mijn lijf en de angsten in mijn hoofd.
En ook me moeten neerleggen bij dingen die ik niet meer kan, maar wel dolgraag zou willen.
Terwijl ik dit typ, twijfel ik al weer. Of ik dit moet delen.
Want ik wil ook niet dat anderen me als zwak zien. Beperkt.
En dat is dus de voortdurende strijd en misschien de dubbele signalen die ik afgeef.
Enerzijds laat ik alleen mijn vrolijke, sterke kant zien en anderzijds wil ik dat mensen weten dat het niet vanzelf gaat.
Dit is dan ook geen klaagzang. Ik ben niet ontevreden en een gelukkig mens. Maar dit is wat de documentaire bij mij opriep. Een kijkje in ons leven dat misschien net wat anders is dan je aan de buitenkant verwacht.
Poehhhhh. Ik wilde eigenlijk alleen een foto posten van de 'kracht van liefde'. Dat is niet helemaal gelukt ;-P.
Wat ik erg herken in de docu is de strijd om lucht, maar ook vooral de aanpassingen die ik moet doen in het dagelijks leven. Ook ik denk soms wel eens dat iedereen maar verwacht dat ik alles zomaar kan en zomaar doe en dat ik daarnaast ook nog 'een beetje CF heb'.
Het is niet alleen zo dat ik veel hoest en soms lange opnames heb in het ziekenhuis. Het is de dagelijkse strijd die ik voer met mijn lichaam en geest. Mijn beperkte energie die ik zo goed, zo verstandig, maar ook zo fijn mogelijk wil indelen. De moeheid in mijn lijf, mijn buik die niet altijd wil, de benauwdheid als ik de trap naar boven heb genomen, het overgeven omdat ik weer te veel hoest, de pijn in mijn lijf en de angsten in mijn hoofd.
En ook me moeten neerleggen bij dingen die ik niet meer kan, maar wel dolgraag zou willen.
Terwijl ik dit typ, twijfel ik al weer. Of ik dit moet delen.
Want ik wil ook niet dat anderen me als zwak zien. Beperkt.
En dat is dus de voortdurende strijd en misschien de dubbele signalen die ik afgeef.
Enerzijds laat ik alleen mijn vrolijke, sterke kant zien en anderzijds wil ik dat mensen weten dat het niet vanzelf gaat.
Dit is dan ook geen klaagzang. Ik ben niet ontevreden en een gelukkig mens. Maar dit is wat de documentaire bij mij opriep. Een kijkje in ons leven dat misschien net wat anders is dan je aan de buitenkant verwacht.
Poehhhhh. Ik wilde eigenlijk alleen een foto posten van de 'kracht van liefde'. Dat is niet helemaal gelukt ;-P.
Het is soms goed om te delen... ❤️ Het is een pittig leven met CF en dat is wat mensen van de buitenkant niet altijd zien. Lijkt me idd erg dubbel... We merken dit in het klein ook bij Ruben. Mensen overvragen hem gauw omdat aan de buitenkant niks bijzonders te zien is.
BeantwoordenVerwijderen