Gewoon Mara!

Als we aankomen bij de tandarts zeg ik tegen Vic dat ik even moet gaan hoesten in het toilet. Ik voel sinds een paar jaar de meeste hoestbuien goed aankomen. Loop dan alvast naar de wasbak of wc om daar alles in uit te kunnen spugen. Ik geef véél sputum op, maar weet ook niet beter. Terwijl ik op de wc zit en flink hoesterige herrie maak, hoor ik de assistente vragen of 'het wel goed gaat op het toilet' . Vic antwoordt, nauwelijks onder de indruk 'dat dit normaal is voor zijn moeder en dat het dus goed gaat' , maar dat is niet voldoende voor de assistente. Terwijl ik naar adem happend tussen het hoesten door bij probeer te komen, roept ze voor mijn wc-deur 'gaat het wel goed?' Ik kan nog net uit brengen 'ja hoor' voordat de volgende klodder zich al weer aandient. Gelukkig hoef ik op dat moment niet ook net een scheetje te laten ;). Vijf dagen later bevind ik me op de sportschool. Mijn training start altijd met een kwartier fietsen op de hometraine

Voor het vierde jaar op rij, ging ik met een goede vriendin en onze kinderen een midweekje weg in de meivakantie. Het werd een park in de Limburgse Peel. We troffen het onwijs met het heerlijke weer. Ontbeten lekker buiten, brachten uren door bij het zwembad, zochten af en toe een schatje (geocachen dus ;)) en gingen zelfs een dagje naar Toverland. Hier wat kiekjes van ons 'weekje':    

Begin van het jaar merkte ik het opeens. Ik hield mijn telefoon steeds verder bij mijn ogen vandaan als ik iets wilde lezen. Ik moest steeds scherp stellen en met name ‘s avonds zag ik het toch echt niet meer zo goed. Toen ook een vriendin het opmerkte, wist ik het zeker; ik krijg oude-vrouwen-ogen. Vanwege de diabetes worden mijn ogen regelmatig gecontroleerd door de oogarts maar dit was inmiddels al weer twee jaar geleden. Omdat de wachttijden bij de oogarts lang zijn, adviseerde de cf-verpleegkundige me om alvast langs de opticien te gaan. Dus toen ik weer eens in ons dorp was, ging ik spontaan naar binnen bij de hippe opticien. Ik vertelde over mijn klachten en hij besloot een uitgebreide oogtest bij me te doen. Het oordeel was verbijsterend. Ik moest niet een bril voor ‘dichtbij’ (plus) maar juist voor ‘ver weg’ (min). Ik begreep er niks van. Of ik wel goed de ondertiteling kon lezen en in het donker scherp zag tijdens het autorijden, vroeg hij me. Ik vertelde dat ik helemaal

Inmiddels is het alweer mei. De dagen vliegen hier voorbij en ik word in beslag genomen door het alledaagse leven. Dat is een goed teken! Rust op mijn weblog, betekent vaak ook rust in mijn leven/ fysieke gezondheid. Echter eigenlijk wil ik ook de leuke dingen met jullie blijven delen. De dingen waar ik blij van wordt. De dingen die goed gaan: Ding één: Zo is er pas geleden besloten dat ik voorlopig even ga stoppen met insuline spuiten...! De laatste maanden kreeg ik steeds hypo's na het sporten, dat was ontzettend vervelend. We besloten dan ook om zes dagen lang een glucosetest te doen. Hieruit bleek dat insuline op dit moment eigenlijk even niet nodig is. Wat een heerlijkheid. Ik spoot alleen langdurige insuline in de ochtend, maar mag hier nu mee stoppen. Hoe dit precies kan of zit, weet ik eigenlijk niet. Binnenkort eens uitvragen bij mijn arts. Ding twee: Ik ben de afgelopen maanden vier kilo aangekomen! Ik zat al bijna twee jaar op hetzelfde gewicht. Niet een heel s