Gewoon geocaching.
Toen ik nog een stuk jonger was, vertelde iemand me eens over 'geocaching'.
Het klonk mij vrij suf in de oren; 'er worden schatjes verstopt en die probeer je dan met een GPS te vinden', was de korte uitleg. Ik lachte schamper en kon me niet voorstellen dat dat nou leuk kon zijn.
In 2011 wilde Sebastiaan gaan geocachen. Ik zag de lol er nog steeds niet van in, maar we gingen naar het centrum van Vlaardingen en vonden daar een heel klein magneetje op een heel druk punt met een rolletje er in waar we onze naam op konden schrijven.
Langzaam gingen we steeds vaker zoeken en schaften we zelfs een tweedehands GPS aan. Niet alleen in Nederland gingen we op pad, maar we vonden ze ook in landen als Italië, Kroatië, Denemarken en zelfs één in Canada!
Door het geoachen komen we zowel in binnen- als buitenland op plekken waar we als 'Jan Toerist' niet zouden komen. We hebben echt prachtige stranden en bossen gezien. Soms zijn de 'schatjes' zo kunstig verstopt en soms op plekken waar je vooral niet op probeert te vallen zoals afgelopen maand in hartje centrum Rotterdam tegenover een bomvol terras..!
Het geeft een reden om even lekker naar buiten te gaan. Niet voor een suffe wandeling, maar om schatjes te zoeken! Andere plekken te ontdekken en even de frisse lucht in te ademen.
Hier wat foto's om te laten zien waarom we geocaching zo leuk vinden:
In dit meer hing aan de paal een schatje onder water. Onze zoon kon toen net zwemmen.
Op dit prachtige plekje op Sicilië (natuurgebied Irminio) kwamen we terecht door het cachen. Het was daar zo mooi en zo ongerept. Ik denk nog steeds met veel plezier aan dit plekje terug.
Bij dit verlaten 'meertje'in de bossen van Kroatië kwamen we eveneens terecht door het cachen.
Cachen in eigen land. Hier, zoals je op de foto kunt zien, zit de schat verstopt in een vogelhuisje.
Tijdens mijn midweekje-met-mezelf-weg zocht ik er één op station Medemblik. Die stoomtrein, die overigens ook nog echt dagelijks rijdt tussen Medemblik en Hoorn, had ik anders nooit gezien.
Dit is tijdens onze recente vakantie in Portugal, bovenop het klif.
Vorige week ging ik met een vriendin zoeken vlakbij onze woonplaats in de buurt. Met mijn ebike, rugtas op met drinken en een hoop gezellige kletspraat, genoten we van onze prachtige omgeving.
Het klonk mij vrij suf in de oren; 'er worden schatjes verstopt en die probeer je dan met een GPS te vinden', was de korte uitleg. Ik lachte schamper en kon me niet voorstellen dat dat nou leuk kon zijn.
In 2011 wilde Sebastiaan gaan geocachen. Ik zag de lol er nog steeds niet van in, maar we gingen naar het centrum van Vlaardingen en vonden daar een heel klein magneetje op een heel druk punt met een rolletje er in waar we onze naam op konden schrijven.
Langzaam gingen we steeds vaker zoeken en schaften we zelfs een tweedehands GPS aan. Niet alleen in Nederland gingen we op pad, maar we vonden ze ook in landen als Italië, Kroatië, Denemarken en zelfs één in Canada!
Door het geoachen komen we zowel in binnen- als buitenland op plekken waar we als 'Jan Toerist' niet zouden komen. We hebben echt prachtige stranden en bossen gezien. Soms zijn de 'schatjes' zo kunstig verstopt en soms op plekken waar je vooral niet op probeert te vallen zoals afgelopen maand in hartje centrum Rotterdam tegenover een bomvol terras..!
Het geeft een reden om even lekker naar buiten te gaan. Niet voor een suffe wandeling, maar om schatjes te zoeken! Andere plekken te ontdekken en even de frisse lucht in te ademen.
Hier wat foto's om te laten zien waarom we geocaching zo leuk vinden:
In dit meer hing aan de paal een schatje onder water. Onze zoon kon toen net zwemmen.
Op dit prachtige plekje op Sicilië (natuurgebied Irminio) kwamen we terecht door het cachen. Het was daar zo mooi en zo ongerept. Ik denk nog steeds met veel plezier aan dit plekje terug.
Bij dit verlaten 'meertje'in de bossen van Kroatië kwamen we eveneens terecht door het cachen.
Cachen in eigen land. Hier, zoals je op de foto kunt zien, zit de schat verstopt in een vogelhuisje.
Tijdens mijn midweekje-met-mezelf-weg zocht ik er één op station Medemblik. Die stoomtrein, die overigens ook nog echt dagelijks rijdt tussen Medemblik en Hoorn, had ik anders nooit gezien.
Dit is tijdens onze recente vakantie in Portugal, bovenop het klif.
Vorige week ging ik met een vriendin zoeken vlakbij onze woonplaats in de buurt. Met mijn ebike, rugtas op met drinken en een hoop gezellige kletspraat, genoten we van onze prachtige omgeving.
Wat is Nederland toch ook mooi.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd; heb jij bijzondere hobby's?
Ja postzegels verzamelen. Dat doet de jeugd niet (meer). We zijn een uitstervend ras.
BeantwoordenVerwijderenSnailmail 😊
BeantwoordenVerwijderen