Gewoon terug in het ritme en de kracht van liefde -107
Als we medio augustus terug keren in Nederland, moet ik al snel weer mijn sport op pakken. Na vier weken niet meer aan mijn conditie te hebben gewerkt, vallen de eerste trainingen toch wel weer tegen. Omdat we her en der ook nog wat afspraken hebben (het is dan nog zomervakantie), kan ik nog niet op volle kracht met de fysio trainen.
Vorige week startte Vic ook weer op school, met enige tegenzin overigens, want hij vond dat de zes weken wel heel erg snel voorbij waren gevlogen. De wekker ging de hele week weer vroeg en iedereen moest terug in het ritme. Ik dus ook...
De trainingen met de fysio namen toe, de huishoudelijke klusjes lieten niet meer op zich wachten en het relaxte gezinsleven werd weer geregeerd door de klok.
Enerzijds fijn, ik was ook echt wel weer even toe aan een dagelijks ritme en structuur. Maar het vroeg duidelijk meer van mijn lijf. Ik had (en heb) opeens weer middagdutjes nodig, omdat ik domweg mijn ogen niet meer open kan houden en ook de paracetamol is opeens niet meer aan te slepen.
Dus enigszins zenuwachtig toog ik afgelopen week toch wel richting het Haga voor mijn reeds eerder afgesproken poli-afspraak. Zou het echt liggen aan de verandering in mijn ritme of had ik mogelijk toch iets onder de leden?
Ik houd jullie niet langer in spanning..., mijn longfunctie bleek gelukkig stabiel te zijn. Ik blies wederom keurig een FEV1 van 62 % (1.74 liter). Geheel tevreden ging ik naar huis.
Nu gewoon maar even er op vertrouwen dat mijn energielevel wel weer toe zal nemen als ik weer in het ritme zit.
Vorige week startte Vic ook weer op school, met enige tegenzin overigens, want hij vond dat de zes weken wel heel erg snel voorbij waren gevlogen. De wekker ging de hele week weer vroeg en iedereen moest terug in het ritme. Ik dus ook...
De trainingen met de fysio namen toe, de huishoudelijke klusjes lieten niet meer op zich wachten en het relaxte gezinsleven werd weer geregeerd door de klok.
Enerzijds fijn, ik was ook echt wel weer even toe aan een dagelijks ritme en structuur. Maar het vroeg duidelijk meer van mijn lijf. Ik had (en heb) opeens weer middagdutjes nodig, omdat ik domweg mijn ogen niet meer open kan houden en ook de paracetamol is opeens niet meer aan te slepen.
Dus enigszins zenuwachtig toog ik afgelopen week toch wel richting het Haga voor mijn reeds eerder afgesproken poli-afspraak. Zou het echt liggen aan de verandering in mijn ritme of had ik mogelijk toch iets onder de leden?
Ik houd jullie niet langer in spanning..., mijn longfunctie bleek gelukkig stabiel te zijn. Ik blies wederom keurig een FEV1 van 62 % (1.74 liter). Geheel tevreden ging ik naar huis.
Nu gewoon maar even er op vertrouwen dat mijn energielevel wel weer toe zal nemen als ik weer in het ritme zit.
Reacties
Een reactie posten