Gewoon boulderen en de kracht van liefde -110

Ooit zagen we er een item over op het jeugdjournaal; boulderen. Vic was direct enthousiast; dat wilde hij nu wel eens een keer gaan doen.
Afgelopen zomervakantie ging hij met zijn vader naar een boulderhal in Rotterdam en was direct verkocht. Boulderen, daar wilde hij op!

Maar wat is boulderen nu eigenlijk? Het is klimmen tegen een wand zonder gezekerd te zijn. De wanden zijn wel minder hoog (ik geloof maximaal vier meter) en er liggen dikke matten onder.
Je begrijpt natuurlijk wel dat deze moeder niet stond te springen bij dit nieuws?

We spraken af dat hij eerst een paar keer 'vrij zou gaan boulderen' en als hij dan nog steeds enthousiast was, we een proefles aan gingen vragen. Nou, dat was hij!

Conclusie: ons kind zit op boulderen en geniet daar ontzettend van:

En hoewel ik nog steeds de kriebels in mijn buik kan voelen als ik bij hem sta en hij zo hoog aan de wand hangt, snap ik inmiddels ook wel waarom hij het zo leuk vindt. Het strategisch denken, het werken met zijn armen en lenigheid en de rust die er in de hal heerst, maken het een leuke sport. Ik vind het ook bijzonder hoe hij zijn eigen pad kiest en niet kiest voor de geijkte sporten als voetbal en hockey. 

En als je in zo'n boulderhal goed oplet, kom je ook hier uiteraard de kracht van liefde tegen.