Gewoon 'ditjes' en de kracht van liefde -169

Er is niet veel meer te melden dan de gebruikelijke 'ditjes en datjes'. Het leven rond huis en tuin gaat door. Ik train met de fysio, draai mijn YouTube trainingen, videobel met familie en vrienden en fiets door de buurt om caches te zoeken en mezelf bezig en in beweging te houden. 

Ook Sebastiaan zit nog steeds volledig thuis nu de horeca voorlopig nog dicht zit. We zoeken naar tijdelijk ander werk voor hem en in de tussentijd heeft hij fijn het sporten weer opgepakt, doet wat klusjes en kookt iedere avond heerlijk voor ons gezin. 

In onze tuinkamer ontvangen we af en toe bezoek. Wat een heerlijke plek is het nu al geworden. Zeker als het windstil is, zoals de afgelopen dagen, is het er met de hout- en straalkachel aan aangenaam zitten. Ik fleur helemaal op van de bezoekjes. Even een ander praatje en écht contact met anderen. 

Door het afgesloten bezorg-abonnement bij de Albert een aantal weken geleden, heb ik nu gelukkig een wekelijks persoonlijk bezorgmoment en hoef ik me dus ook niet meer druk te maken of de boodschappen wel bezorgd kunnen worden. 

Vic heeft het erg naar zijn zin op de middelbare school. Zijn eerste cijfers zien er mooi uit, al is wiskunde zeker wel een aandachtspunt. Veel belangrijker is het dat hij op sociaal-emotioneel vlak goed gaat. Hij heeft een fijne vriend gevonden en komt vermoeid maar enthousiast thuis van school. Het is wel jammer dat zijn bouldertraining is terug geschroefd vanwege de maatregelen (vanwege het aantal mensen in de boulderhal) maar het geeft wel wat meer rust in zijn week. 

De grote vraag blijft wel of zijn school open zal blijven aangezien wij in de regio Rotterdam wonen, waar de Covid-cijfers natuurlijk niet erg florissant zijn. We wachten het af.

Zelf vermaak ik me over het algemeen dus wel. Ik heb bewust een to-do-lijstje opgehangen met (stomme) klusjes, zodat het lijkt alsof ik iets te doen heb. Mijn hobby's (haken, tekenen en naaien) staan op een laag pitje omdat ik daar gek genoeg de zin niet naar kan maken. Ook komende week kijk ik weer naar een lege agenda. Behalve een telefonisch consult met McDreamy en een websessie van de NCFS, staat er niets op me te wachten in de agenda. 

Het is soms jammer dat de dagen zich aaneen rijgen met niks. Aan de andere kant blijft ook de dankbaarheid overheersen. Dat ik zo stabiel mag blijven en dat Corona nog steeds onze deur voorbij gaat. En ik kan dan alleen maar hopen dat dit zo blijft!