Gewoon #HFF 1-6 en KVL 185

Zaterdag startte ik dus vol goede moed aan de Happy Fit Flow (HFF) Challenge. Ik besloot naar onze vrienden te lopen die in hetzelfde dorp wonen. Met wat zigzagjes tussendoor kwam ik 3,72 kilometer later met de tong op mijn (overigens nieuwe 😊) schoenen aan in hun achtertuin. 

G.E.S.L.O.O.P.T was ik. 

De volgende dag was het wederom prachtig lenteweer en ging lieve Vic op de step met me mee. Het was wederom een hoop stil staan en pauzeren. Maar ook genieten van de prachtige zonnestralen op ons gezicht. 

's Avonds evalueerde ik de eerste twee dagen en kwam toch wel tot de conclusie dat wandelen ademtechnisch heel zwaar voor me is. Hoe moest ik de komende dertig dagen door gaan komen en het toch leuk houden voor mezelf? Als ik met de fysio train, gebruik ik altijd zuurstof. Ook als we samen wandelen of een interval training doen. Wie hield ik dus eigenlijk voor de gek?

Ik kon twee dingen doen: 

1- het mezelf moeilijk maken. Op deze voet (of voeten..) doorgaan waardoor ik op zou gaan zien tegen de wandelingen en mezelf volledig zal uitputten.

2- het mezelf makkelijker maken door zuurstof mee te nemen op mijn rug. Helaas heb ik wel grote flessen in huis, deze zijn zwaar. Maar dan liever wat meer gewicht mee en beter kunnen ademen. Het is een confrontatie met mezelf en wat ik wel of niet meer kan, maar het maakt de challenge een stuk eenvoudiger voor me. 

Iedere dag maak ik een foto van de wandeling om hier te verwerken op mijn blog. Deze staan op volgorde van de gemaakte wandelingen.

Dus ging ik op dag drie op pad met in mijn rugtas een flinke zuurstoffles. Ik liep met een omweg naar de sportschool, trainde met de fysio en liep weer terug naar huis. Op dinsdag trainde ik eerst met de CFit-groep om 'smiddags weer te gaan wandelen. 

Gisteren gingen we geocachen, met mijn vriendin en meerdere kinderen. Dan is wandelen gek genoeg eenvoudiger. Ik denk dat ik dan minder hard wandel, de focus niet op het wandelen ligt en ik veel meer stil sta (en dus op adem kan komen) als ik de caches ga zoeken. Vandaag ging moedertje mee om me te steunen. We babbelden de weg door en voordat we het wisten, hadden we al weer vier kilometer gelopen. 

Ongemerkt zitten nu dus de eerste 27 kilometer er op. Ik heb er nog 77 te gaan..!