Gewoon de eerste prik en KVL- 194

De zeven nachten slapen tot aan 'vaccinationday' vond ik eigenlijk nog best spannend.

'Als we nu maar niet ziek worden voor die tijd.

Als we nu maar niet verkouden worden.

Zal ik toch nog even bellen of ik toch niet nog wat eerder kan? 

Hoeveel dagen moeten we nog?'

Op Hemelvaartsdag was het dan eindelijk zover: PRIKDAG!!! 

Weer opnieuw las ik de mail; 'heb ik echt alles bij me?'.

We mochten ons melden in het Silverdome in Zoetermeer. De zon scheen en ik had, serieus, een mooi jurkje aangedaan voor de gelegenheid. Ik twijfelde zelfs of ik schoenen met hakjes aan zou doen, want het voelde als een feestelijke dag. Een uitje! 

Maar ik riep mezelf tot de orde niet zo te overdrijven en mijn Nike's staan ook heel leuk onder mijn jurkje 😜. 

Na een lange zigzag zonder rij, kwamen we aan bij de aanmeldbalie. Vanwege mijn ingevulde gezondheidsformulier 'allergisch voor antibiotica: JA' en 'borstkanker: JA', mocht ik me nog even melden bij het loketje van de arts. Dit bleek meer een formaliteit te zijn dus mochten Sebastiaan en ik aansluiten in de rij voor het vaccin. 

Er was nog één dame voor ons, die net was terug gestuurd omdat de voorraad op was. Natuurlijk kon ik het niet laten om er een grap en grol over te maken in de trant van ('zul je net zien..'). Ook naast ons kwamen nu wat wachtenden staan, ik kroop snel ter bescherming dichter bij Sebas. 

Nadat de dame door mocht lopen en wij dus vooraan in de wachtrij stonden, hield ik het niet langer... Helemaal hyper de pieper was ik. Als ik dit later terug lees, hoop ik dat ik het ongelooflijk vind hoe blij ik was om geprikt te worden. 

Sebastiaan en ik mochten ons samen melden in het hokje van de 'prikster' en tegenover elkaar plaatsnemen. Terwijl Sebas een foto van me nam (dit hadden we uiteraard gevraagd) kreeg ik als eerste het vaccin toegediend. Daar waar de griepprik nog wel eens branderig aan kan voelen, was er nu niks te voelen. Helemaal 'in de gloria' bedacht ik me nog net te vragen welk vaccin we hadden gekregen. Dit bleek Pfizer te zijn. 

Na het verplichte wacht-kwartiertje, snelden we naar buiten. De hele middag bleef ik in een soort euforie-stemming. Ik voelde me als een kind op kerstochtend. 😀

Donderdagnacht en vrijdag heb ik wat last gehad van de prikplek, van het weekeind voelde ik me niet helemaal fit. Maar van dit laatste weet ik niet of het van het vaccin is. 

Medio juni gaan we voor deel twee.