Gewoon Corona in huis en KVL -225

 'We knepen elkaar dus in de hand en lieten Corona achter op Texel'. 

Al zingend en kletsen reden we samen terug naar huis. De dag daarna deed ik de wasjes en keken we samen wat gemiste programma's terug op televisie. We vinden het dan altijd gezellig om dicht tegen elkaar aan te zitten, kroelen tussendoor wat en maken vooral veel geintjes met elkaar. 

Tegen de avond aan werd Vic opeens neusverkouden, 'ik heb vast corona', grapte hij. We hadden het er over dat hij sowieso even een testje moest doen de volgende dag, omdat maandag de schoolweek weer begon. Ondertussen kwam ook Sebastiaan thuis; de mannen zagen elkaar weer voor het eerst, kusten en knuffelden elkaar. Voordat Vic naar bed ging, besloot hij alvast even een zelftestje te doen.

'Ik heb twee streepjes'... 'Grapje zeker?'..

'IK HEB TWEE STREEPJES'....Vic deinsde direct terug toen ik aan kwam lopen. 'Shit, hij heeft écht twee streepjes...' Vic stond inmiddels al in de gang. Snel pakte ik voor mezelf ook een zelftestje.

Fiewwww, die was gelukkig (nog?) negatief. Vic verdween naar zijn kamer en we planden een afspraak bij de GGD voor hem in. Ook werden opa en oma direct ingeseind aangezien we de afgelopen midweek met hen in een bubbel hadden geleefd.

De zelftest van Sebastiaan de volgende ochtend was gelukkig ook negatief. Hij ging werken en ik ging met Vic achter in de auto naar de teststraat. 

De volgende ochtend testten Sebastiaan en ik opnieuw negatief, terwijl inmiddels de positieve testuitslag van Vic in de mailbox zat. Wel bleef Sebastiaan zeggen dat hij wel wat keelpijn had. We hadden zaterdag al direct besloten om nog wel samen beneden te leven maar wel afstand te houden mocht één van ons toch besmet zijn. Vanwege zijn twijfels liet Sebastiaan zich op dinsdag ook testen en 's avonds kwam ook direct zijn positieve testuitslag binnen (overigens vermoed ik dat hij het dus niet van Vic heeft gekregen maar elders heeft opgelopen).

Ook Sebastiaan verdween naar boven maar kon wel weer even fijn knuffelen met Vic. 

Ik besloot na flink twijfelen en piekeren om toch thuis te blijven en voor de catering te zorgen.

De jongens leefden samen boven. Sliepen en aten samen. Mijn leven speelde zich beneden af. Ik kwam alleen boven voor douchen en in mijn eentje slapen op onze slaapkamer. Vic had eigenlijk alleen last van een neusverkoudheid, Sebas voelde zich wel grieperig met keelpijn, hoofdpijn en hoesten. 

Op woensdag had ik opnieuw een negatieve zelftest en op donderdag liet ik me (vijf dagen na mijn laatste fysieke contact met Vic) testen bij de GGD. 's Avonds bleek dat ik (nog?) geen corona had!! Ook gisteravond heb ik opnieuw een negatieve zelftest gedaan.

Mijn mannen zijn nu weer uit hun strikte isolatie. We houden, op mijn verzoek, nog wel even afstand en zij gebruiken hun eigen toilet boven. Ook slapen we nog even apart.

Maar het lijkt er dus op..... dat ik de dans ontspring!!!! Wie had dat ooit bedacht? De meest kwetsbare in ons huis, was degene die voor de corona-besmette-personen moest zorgen. We hadden twee keer Corona in huis en ik was het NIET. Het is bijna komisch en het voelt surrealistisch, maar het lijkt er toch echt op dat ik als enige van ons gezin niet besmet ben. Ik denk dat ik ons souvenir van Texel over ga slaan!