Gewoon de gynaecoloog en KVL -254

We zaten afgelopen week bij kennissen op de borrel die ons nog niet zo heel goed kennen. Mijn borstkanker kwam ter sprake. Ze wisten dat ik een ernstige longziekte heb, maar deze informatie was nieuw voor hen. Ik zag de schrik in hun ogen. We vertelden hen over die periode. Wat het met ons deed, als gezin. Over de keuzes die we moesten maken en over de angsten die we hebben gehad en soms nog wel eens hebben. 

Toen ik later ook nog terloops noemde dat ik diabetes heb, zag ik nog meer ongeloof in hun ogen. 'Het klinkt alsof ik een onwijze hypochonder ben', zei ik gekscherend. Hoe vertel je mensen die je nog niet zo goed kent over alles wat ik heb en over alles wat we tot nog toe op medisch en dus ook mentaal vlak hebben meegemaakt en nog mee gaan maken? 

Hoe vertel ik over mijn taaislijmziekte, mijn borstkanker, de diabetes, mijn osteoporose, het bultje op mijn hersenen, mijn bezoekjes aan de MDL-arts, mijn nierstenen en galstenen. Vergeet ik nog iets? 

Sterker nog.., ik was ook nog bij de gynaecoloog...

Einde van het jaar bleef opeens mijn menstruatie uit. Na jaren niet te hebben gemenstrueerd (vanwege de hormoonkuur voor de borstkanker) heb ik sinds een kleine twee jaar weer een regelmatige cyclus. Dit heeft te maken met het stoppen van één van de twee medicijnen, waardoor ik weer de plastische overgang uit ging. Maar einde 2022 stopte mijn menstruatie opeens. De longarts vond het toch verstandig om mij te laten onderzoeken door de gynaecoloog. Drie dagen nadat de afspraak was gemaakt werd ik (natuurlijk..) alsnog ongesteld.

Maar de afspraak ging door en zo kwam het dat ik twee weken later met mijn benen wijd voor de gynaecoloog lag. Gezien mijn kankerverleden moesten er dingen uitgesloten worden. Ik kreeg dus niet alleen een inwendige echo, maar ook een uitstrijkje en een mini-curretage. 😕 

Vorige week belde hij me over de uitslag. Het goede nieuws is dat er geen kwaadaardige cellen zijn aangetroffen, maar er is wel een poliep in mijn baarmoeder gevonden. Deze poliep moet bij een volgend bezoek nader bekeken worden met een waterecho en op een andere dag verwijderd gaan worden. Hoewel ik er geen last van heb, hoort de poliep er niet te zitten en kwaadaardigheid kan alleen definitief worden uitgesloten als de poliep op kweek is gezet. 

Iedere keer weer gebeuren er dus op medisch vlak 'gekke dingen'. Dan krijg ik een scopie en worden er poliepen uit mijn darmen gehaald, dan ga ik 'out' en blijk ik een meningeoom op mijn hersenen te hebben, dan menstrueer ik niet meer en heb ik een poliep in mijn baarmoeder... Ik ben natuurlijk ontzettend blij dat het iedere keer goed (genoeg) gaat en dat het 'mankementen' zijn waarmee ik prima door kan gaan. 

Het is wel iedere keer weer wat anders en ik kan aan 'nieuwe mensen' in ons leven nauwelijks uitleggen hoe het allemaal in elkaar zit en wat de impact is op ons leven. Taaislijmziekte is al meer dan voldoende om te vertellen. 

Als ik de schrik in de ogen van de kennissen zie, is het ook een realisatie dat het niet normaal is wat we soms meemaken. Sebastiaan en ik zijn onwijs goed in relativeren en doorgaan, op die manier houden we het goed vol. Voor ons is dit leven normaal, we kennen het niet anders. Ook onze lieve Vic weet niet beter. We staan positief in het leven, ik onderga alle behandelingen en we gaan er vanuit dat het altijd wel weer ergens goedkomt.