Gewoon drie weken gelogeerd en KVL -285

De longfunctie die ik blies op 21 oktober was al best een stuk verbeterd en ook mijn ontstekingswaarde (CRP) was al mooi aan het dalen. Maar eigenlijk deelden we met elkaar hetzelfde gevoel; 'ik was er nog niet'. Mijn polsslag in rust bleef toch wel erg hoog (gemiddeld rond de 100), ik bleef af en toe koorts-momenten houden en mijn sputumbakje zat nog steeds te vol. 

Ook merkte ik dat kleine dingen als haren kammen en tanden poetsen nog steeds voor een benauwd gevoel zorgde, ook al gebruikte ik inmiddels in rust geen zuurstof meer. Mijn saturatie was net aan, maar wel goed genoeg.

Omdat ik wel vooruitgang liet zien op de huidige medicatie (Meronem en Tobra) werd deze verlengd. Tegenwoordig worden de intraveneuze kuren maximaal twee weken gegeven of er moet een goede reden zijn om met een week te verlengen. We vonden met elkaar dat er een goede reden was voor verlenging.

Dus bleef ik nog een weekje langer in Den Haag. Ik trainde dagelijks met de fysio en werd helemaal vrolijk toen hij eindelijk de badmintonrackets tevoorschijn toverde.

Tijdens mijn laatste opname (die vijf weken duurde) hadden we regelmatig badminton gespeeld. Zoals je op de foto ziet , moet de fysio goed mikken omdat ik zowel aan de zuurstofslang vast zit als aan mijn infuusslang. 

Op de verjaardag van mijn zus (28e) mocht ik weer blazen. Helaas was mijn longfunctie nagenoeg gelijk gebleven. Mijn CRP was echter verder gedaald en mijn algehele gevoel van welzijn voelde zoveel beter dan een week geleden. 

Dus besloten we gisteren dat ik het Haagsche pand afgekoppeld mocht verlaten!! 

Het verdere herstel zal thuis gebeuren. We hebben mijn vernevelmedicatie aangepast en hopen de stijgende lijn dan verder door te kunnen zetten en mijn oude longfunctie weer terug te pakken. 

Het was goed dat ik in het Haga heb gelegen en de drie weken zijn gek genoeg toch voorbij gevlogen. 

Het is wel ontzettend fijn om weer thuis te zijn bij mijn mannen. Het is even zoeken naar een nieuw ritme en een manier om niet direct over mijn grenzen te gaan. Maar stapje voor stapje kom ik er wel weer, daar geloof ik in! 💜