De kracht van 'cadeautjes'.

De kracht van het leven (met een ziekte) is mijns inziens dat je de lichtjes ziet, positief in het leven staat en het lukt om de cadeautjes te blijven zien. Dat is makkelijk praten en lukt zelfs mij ook niet altijd even goed. Maar gelukkig heb ik nu een aantal prachtig, goede weken sinds de laatste iv-kuur en is het zoveel makkelijker om alle cadeau's in het leven te herkennen.

Zo waren we bijvoorbeeld gisteren in Scheveningen. Zalig weer, blije kindjes, heerlijk aankneuteren.

Het voelde alsof ik een hele dag op vakantie was geweest. En ach..., die hele berg poep van Vic einde van die middag in zijn onderbroek terwijl we in de rij stonden bij de apotheek, was ik dan ook weer snel vergeten.

Vanavond gingen we nog even voor een avondwandeling. Meestal wil Vic na het eten nog even op de fiets weg (en dan zo hard mogelijk bij mama vandaan fietsen!), maar vanavond gingen we lopend voor het vaste rondje. Onderweg komen we dan langs de 'kipjes en de geitjes'. Bij aankomst bleek er een geit net bevallen te zijn van een prachtig kleintje. Het kleintje werd net schoon gelikt door mama-geit en bleek een prachtig, wollig mopje te zijn. Na even wachten, bleek er nog een geitje te komen! Terwijl we met de halve buurt voor het hek stonden, bracht mama-geit nog een geitje ter wereld. Met Vic tegen me aan geplakt, keken we naar de bevalling van een geit! Hoe bijzonder en wat een prachtig cadeau voor de woensdagavond. Ik schoot er zelfs een beetje vol van.
Ik vertel voor het gemak even niet, en vooral ook niet om dit romantische plaatje te verstoren, dat de kipjes ondertussen al het vruchtwater en bloed oppikten, zelfs uit de billen van de mama-geit (BAH). En tja.., hoe leg je aan een driejarige uit wat er gebeurd ('kijk de mama-geit krijgt een geitje uit haar billen'...)

Nog een cadeautje was het dat ik laatst met Vic bij het gezin van mijn zus sliep. Vic en zijn oudste nichtje mochten voor het eerst bij elkaar op de kamer slapen. Bij het naar bed brengen zaten mijn zus en ik met haar oudste en mijn Vic een boekje te lezen. Toen we vervolgens met zijn viertjes 'Op een grote paddestoel' zongen, kon ik alleen maar glunderen en zei dit ook tegen mijn zus; 'zie ons nu zitten, zo samen met onze kinderen, hoe bijzonder!'.

Maar het zit 'm ook in een heerlijk bakje koffie, het zonnetje dat schijnt, een heerlijk ritje op de fiets, een grapje van Vic, een lief kaartje op de mat, twee trappen op kunnen lopen zonder kortademig te worden, een dikke knuffel en zo kan ik wel door blijven gaan!
Natuurlijk bestaat het leven niet alleen maar uit cadeautjes. Maar als je heel goed kijkt, zie je er een heleboel. Er zijn zoveel cadeautjes, groot en klein, je hoeft ze alleen maar te kunnen zien!