Updeetje!

'Hoe het nu gaat zo met de kuur?', vraag je je af? Tja, best redelijk ofzo. Het heeft een anderhalve week gekost voordat ik durfde te zeggen dat ik verschil voel. Het overgeven is nagenoeg gestopt, na ruim een week kon ik stoppen met de paracetamol (verhoging bleef weg en het algehele 'niet-lekker-voelen' werd minder), de trappen gaan weer wat makkelijker, ik kan weer op mijn linkerzij slapen en het hoesten is verminderd. Al met al dus geen gek resultaat. En toch....

Toch blijft daar die twijfel; is dit goed genoeg? En vooral; is dit blijvend? Ik wil niet sceptisch zijn, ik wil vertrouwen, maar ik vind het o zo lastig! Het lukt me deze weken wat slechter om oprecht te genieten, bang voor wat komen gaat. En angst? Wil ik niet!

Ik blijf moe, lig vaak 's middags nog even te slapen en voel me nog niet zo goed als begin juli. Het sputum blijft vies van kleur. En, ondanks het gebruik van vier verschillende kuren, ben ik inmiddels ook nog snotje verkouden geworden. Het ziekenhuis zegt terecht dat de kuren alleen helpen tegen de desbetreffende bacteriën en verkoudheid een virus is. Als klap op de vuurpijl blijkt de opgestuurde kweek van twee weken geleden niet te zijn aangekomen.

Sorry, ik weet het, ik ben een beetje aan het zeuren. Ik zou blij moeten zijn dat de kuren hoe dan ook aanslaan en wat dit verder betekent moet ik gewoon met een positief gevoel afwachten. Dus dat is wat ik nu ga doen: schouders er onder en een schop onder mijn... inderdaad!

Reacties

  1. hier.....krijg je van mij ook een zachte schop. Moed houden Mara:))))))))))))))
    groet van J.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeuren?! Meid, je bent een kanjer!!! Geen moment dat het woord 'zeuren' in mij opkomt als ik je verhaal lees.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O lieve Mara, het is zo herkenbaar! Die knagende twijfel, bah. Eigenlijk zou je (of misschien alleen ik?) zo graag alvast even willen weten wat er al dan niet staat te gebeuren... Kan niet he, weet je zelf ook wel. Toch maar weer aan over geven dan, doorhobbelen, proberen bij de dag te leven, de kleine momentjes te pakken. Zo makkelijk gezegd, maar lastiger gedaan, al weet ik dat jij het wél kán! Hang in there, en een beetje zeuren (als het al zeuren zou zijn) kan heerlijk opluchten hoor!
    Dikke kus!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. jeetje wat balen!!! :(
    Ene.. zeuren???? uhmmm.... doe nog eens een poging haha... ik zie hierin namelijk geen gezeur!

    xx sam

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je zeurt helemaal niet, het is gewoon helemaal niet leuk dat je je nog niet echt helemaal top voelt en dat het sputum een vieze kleur houdt, en dan ook nog verkouden, bah!
    Je vorige blog vond ik heel ontroerend, wat lief dat Vic zo bezig is of er ergens wel een kraan is zodat jij kunt hoesten, en dat in zijn beleving jij alleen kunt hoesten bij een kraan ;)
    Veel sterkte, rustig aan!
    Liefs van Sandy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Mara,

    heeeeel herkenbaar ebn ik heb nergens een letter gezeur gezien. Ten zij je het opschrijven van twijfel en angst in de categorie'gezeur' wilt scharen? Dacht het niet! Hou vol, meid

    Liefs van Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja, het is tergend, he! En zo beangstigend dat er steeds maar weer kuren nodig zijn. Beterschap!

    Groetjes, Erika

    BeantwoordenVerwijderen
  8. He,kanjer !!!! Het hoofdje niet laten zakken he'!
    Het plusje is dat je weer de goede kant op gaat.
    Kijk aub niet achterom.......op naar niet overgeven-hoesten en keigoed de trap oplopen,top!
    Meis,vandaag schijnt het zonnetje,ga lekker genieten van die warme stralen.
    Dikke knuffel xxx Missie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gewoon tien jaar en KVL -268

Gewoon vliegen!

Gewoon een Taaie Challenge en KVL -261