Updeetje!

'Hoe het nu gaat zo met de kuur?', vraag je je af? Tja, best redelijk ofzo. Het heeft een anderhalve week gekost voordat ik durfde te zeggen dat ik verschil voel. Het overgeven is nagenoeg gestopt, na ruim een week kon ik stoppen met de paracetamol (verhoging bleef weg en het algehele 'niet-lekker-voelen' werd minder), de trappen gaan weer wat makkelijker, ik kan weer op mijn linkerzij slapen en het hoesten is verminderd. Al met al dus geen gek resultaat. En toch....

Toch blijft daar die twijfel; is dit goed genoeg? En vooral; is dit blijvend? Ik wil niet sceptisch zijn, ik wil vertrouwen, maar ik vind het o zo lastig! Het lukt me deze weken wat slechter om oprecht te genieten, bang voor wat komen gaat. En angst? Wil ik niet!

Ik blijf moe, lig vaak 's middags nog even te slapen en voel me nog niet zo goed als begin juli. Het sputum blijft vies van kleur. En, ondanks het gebruik van vier verschillende kuren, ben ik inmiddels ook nog snotje verkouden geworden. Het ziekenhuis zegt terecht dat de kuren alleen helpen tegen de desbetreffende bacteriën en verkoudheid een virus is. Als klap op de vuurpijl blijkt de opgestuurde kweek van twee weken geleden niet te zijn aangekomen.

Sorry, ik weet het, ik ben een beetje aan het zeuren. Ik zou blij moeten zijn dat de kuren hoe dan ook aanslaan en wat dit verder betekent moet ik gewoon met een positief gevoel afwachten. Dus dat is wat ik nu ga doen: schouders er onder en een schop onder mijn... inderdaad!