Smorrebrod; the real story ;)

Oké, oké, dat blogje van gisteren was een oppervlakkige samenvatting van een fijne vakantie. Beetje nietszeggend stukje (ik haal fijn mezelf even onderuit hier...), maar vooral bedoeld om te laten weten dat we weer in het land zijn.

Achterliggend kan ik nog vertellen dat het CF-technisch allemaal iets minder tof was namelijk. Vlak voor de vakantie begon, begon ik al iets meer te hoesten en dit nam eigenlijk alleen maar toe naarmate de vakantie vorderde. Sowieso merkte ik tijdens de vakantie overigens ook weer dat ik niet meer naar de bergen moet gaan. Zodra de weg ook maar iets stijgende is, raak ik buiten adem (wat dat betreft is Denemarken een prachtig vlak land).
Maar goed; steeds meer hoesten dus en ouderwets overgeven hierdoor boven de wasbak. In week twee had ik zelfs een longbloedinkje. Poeh, dat was best even schrikken! Vanaf dat moment besloot ik CF te laten voor wat het is en me volop te storten op de paracetamol. Gek genoeg reageer ik vrij goed op paracetamol; het verminderd dus ook echt mijn hoestprikkel (CF-collegae: is dit bij jullie ook zo?). Daarnaast opeens weer last van obstipatie tijdens de vakantie en andere vage lichamelijke klachten. Mijn lichaam geeft weer duidelijk signalen af dat het allemaal even niet oké is.

Bij thuiskomst die twijfel; loop ik hiermee door of sein ik direct het ziekenhuis in? Ik besloot uiteindelijk het laatste te doen. Toen ik gisteren ook nog verhoging bleek te hebben, was dit voldoende reden om contact op te nemen.

Twee orale kuren heb ik nu voorgeschreven gekregen voor de komende drie weken. Zodra mijn sputumstokje binnen is en de kweek op de post is, kan ik beginnen met slikken. Volgende week moet ik even contact opnemen om te laten weten hoe het nu gaat.

Natuurlijk was ik gisteren even verdrietig. Ik weet enerzijds dat het heel knap is dat ik al drie maanden lang geen extra kuren gebruikte (naast de onderhoudsdosering). Anderzijds kreeg ik net weer een beetje dat vertrouwen terug in mijn lichaam. Ik genoot zo van de rust en het gewone leven en was zo trots dat het allemaal lekker zijn gangetje ging. Stiekem komt er nu al weer heel snel wat angst om de hoek kijken en dat wil ik niet! Ik wil dat het gewoon blijft gaan zoals het ging.
De orale kuren deden begin van het jaar helemaal niets meer voor me, maar dat wil niet zeggen dat het nu niet aanslaat. Ik sta er nu beter voor, heb op tijd aan de bel getrokken. Dus nu probeer ik er gewoon op te vertrouwen dat het allemaal wel weer in orde komt. Hoe lastig ook!