Gewoon doorgaan.

Naast alle onrust (vadertje onverwachts in het ziekenhuis, voorbereiden op het werkafscheid, belangrijke documenten die echt mijn aandacht vragen, Sebastiaan die vrijwel continu werkt, het oriënteren op een eventuele ziekenhuis-overstap), probeer ik vooral hier thuis de rust te bewaren. Mezelf niet te verliezen in de onrust.

Ik merk dat er een soort van dagelijks evenwicht is, maar zodra er maar iets gebeurd ik direct uit balans wordt gebracht. Dus probeer ik deze week de balans weer te herstellen. Weer drie keer per week te sporten, middagdutjes te doen, me niet te druk te maken over het huishouden en het gewone leven zo veel mogelijk door te laten draaien.

En verhip.. ik sta nog -een soort van- overeind!

Ik heb dus gewoon even geen nieuws te melden hier.
Ik probeer zo goed en zo kwaad mogelijk te balanceren op het koord.
Zowel fysiek als mentaal probeer ik het evenwicht te bewaren.
Ik heb nu gewoon alle energie nodig om overeind te blijven.

Ik heb geleerd te kiezen voor de rust, voor mezelf, mijn gezin, allemaal bedoeld om te (over)leven.

Dus.., wat ik vooral wil zeggen: ik ben er nog!