Gewoon e-biken.

In het rijtje 'verstandige keuzes' ontbrak nog iets. En het moest er toch eindelijk eens van gaan komen; de aanschaf van die elektrische fiets. Na er eerst over geschreven te hebben (Gewoon fietsen), tips te hebben gevraagd en ook op de Twitter van advies te zijn voorzien, toog ik opgewekt naar de plaatselijke fietsenmaker.
Maar daar werd ik niet echt wijzer. Met een hele hoop meer vragen gingen we weer huiswaarts. Ik oriënteerde me op het net, vroeg wat folders aan en liet het verder een beetje gaan.

Ondertussen wilde lieve Vic nog steeds dolgraag met me naar school fietsen. Met de tong op mijn schoenen kwam ik daar vaak aan en de terugweg ging al niet veel beter.

Afgelopen week was ik er dan ook helemaal klaar mee.
Die nieuwe fiets moest er komen.
EN. WEL. NU!

Een leuke actie bij een fietsenmaker een dorp verder, leverde me de juiste keuze op; een Sparta Emotion C2. Nee, geen hippe, leuke fiets, maar gewoon een 'standaard-fiets' waar zelfs de accu zichtbaar is onder het bagagerek.

Het interesseert me niet, hij rijdt namelijk reuze lekker! De eerste kilometers was het behoorlijk wennen hoor. Veel te hard ging ik vooruit (de fiets kan zelfs 25 km/u) en ik moest vol in de remmen om een paar kinderen te ontwijken. Maar inmiddels begin ik het aardig door te krijgen.

Druk ik het gashendeltje wat aan als ik een klein heuveltje op moet, weet ik wanneer ik de trapondersteuning moet terugschakelen of juist bijschakelen en vind ik het wonderlijk hoe ik de tegenwind kan voelen maar er niets van merk bij het trappen.

Ik denk dat het een goede aankoop is, iets wat ik al veel eerder had moeten doen.

Zie je me zitten? En dat grote ding achterop is mijn sporttas, want ja, ik fietste er vanochtend zelfs vanuit school mee door naar de sportschool.
Het moet niet gekker worden..!