Gewoon incasseren.
Hier weer een eerste bericht vanuit het haga waar ik vanochtend door mijn lieve mannen naar toe werd gebracht. Gisteren natuurlijk toch hier en daar weer wat tranen. Niet zozeer omdat ik naar het ziekenhuis moest, maar omdat het zo moeilijk is om iedere keer mijn gezin, mijn fijne thuis achter te moeten laten. Om naast het bedje van mijn zoon te staan en te weten dat ik de komende avonden niet bij hem kan gaan kijken. Om samen met mijn lief wakker te worden en te weten dat ik morgen weer helemaal alleen wakker word in dat stomme ziekenhuisbed. Incasseren, bijstellen en met goede moed verder gaan.
Om elf uur werd ik warm onthaald door dokter H. en naar mijn kamertje gebracht. Bij de start van de middag blies ik een longfunctie die gelukkig vrijwel gelijk was aan mijn poging van drie weken geleden (fev1van 60%, 1,63 liter). Rond tweeën mocht ik komen voor de picc-lijn en om eerlijk te zijn werd dat een ramp.
Zoals vorige keer al was gebleken kon de lijn niet meer op links geprikt worden, wat nu ook een soort van 'goed uitkwam' vanwege de verwijdering van de linkerborst en poortwachtersklier. Dus ging de radioloog aan de slag met de rechterarm. En dat ging niet goed.
Het kostte hem een half uur om überhaupt de voerdraad op de juiste plek te krijgen vanwege een kluwen in mijn vat in het okselgebied. Vervolgens kreeg hij met geen mogelijkheid het slangetje opgevoerd, het liep vast. Ik denk dat hij wel vijftien verschillende formaten heeft geprobeerd met zero resultaat. Na anderhalf uur zwoegen en een vloekende radioloog naast me, was de conclusie dan ook dat ik nooit geen picc-lijn meer kan krijgen.
Mijn arm en het inbrengen had behoorlijk pijn gedaan, maar dat was niet het ergste. De frustratie over het mislukken van de plaatsing was enorm, en ik liet mijn tranen gaan. Weer een tegenslag, weer incasseren!
De longarts besloot dat we toch met een venflon (normaal infuus) aan de slag moeten, totdat de PAC volgende week geplaatst wordt tijdens de operatie (die op 6 augustus staat gepland). En wonder boven wonder prikte de anesthesist in 1 keer raak.
Dus nu ontlast ik mijn linkerhand enorm en ga ik onwijs hopen dat de venflon het tot en met dinsdag houdt.
Om elf uur werd ik warm onthaald door dokter H. en naar mijn kamertje gebracht. Bij de start van de middag blies ik een longfunctie die gelukkig vrijwel gelijk was aan mijn poging van drie weken geleden (fev1van 60%, 1,63 liter). Rond tweeën mocht ik komen voor de picc-lijn en om eerlijk te zijn werd dat een ramp.
Zoals vorige keer al was gebleken kon de lijn niet meer op links geprikt worden, wat nu ook een soort van 'goed uitkwam' vanwege de verwijdering van de linkerborst en poortwachtersklier. Dus ging de radioloog aan de slag met de rechterarm. En dat ging niet goed.
Het kostte hem een half uur om überhaupt de voerdraad op de juiste plek te krijgen vanwege een kluwen in mijn vat in het okselgebied. Vervolgens kreeg hij met geen mogelijkheid het slangetje opgevoerd, het liep vast. Ik denk dat hij wel vijftien verschillende formaten heeft geprobeerd met zero resultaat. Na anderhalf uur zwoegen en een vloekende radioloog naast me, was de conclusie dan ook dat ik nooit geen picc-lijn meer kan krijgen.
Mijn arm en het inbrengen had behoorlijk pijn gedaan, maar dat was niet het ergste. De frustratie over het mislukken van de plaatsing was enorm, en ik liet mijn tranen gaan. Weer een tegenslag, weer incasseren!
De longarts besloot dat we toch met een venflon (normaal infuus) aan de slag moeten, totdat de PAC volgende week geplaatst wordt tijdens de operatie (die op 6 augustus staat gepland). En wonder boven wonder prikte de anesthesist in 1 keer raak.
Dus nu ontlast ik mijn linkerhand enorm en ga ik onwijs hopen dat de venflon het tot en met dinsdag houdt.
Hè gedverderrie daar zat je niet op te wachten, wat een gedoe.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me goed voorstellen dat je het even helemaal gehad hebt.
Wel fijn dat je longfunctie ok is, dat is heel belangrijk nu.
Lieve groet, Els
Pfff..., wat je allemaal mee moet maken! Teveel voor woorden. We duimen dat alles goed gaat.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet,
Ria
sterkte meid!
BeantwoordenVerwijderenHe wat een rotstart!! Heb veel aan je gedacht vandaag.
BeantwoordenVerwijderenItalie heeft je goed gedaan aan je longfunctie te zien, dat is dan wel weer fijn.
Dikke kus sterke meid!
Hou je taai en laat die waterlanders afentoe maar lekker gaan. Liefs!
BeantwoordenVerwijderenwat een pech meis... ik duim dat t infuus het houd tot dinsdag!
BeantwoordenVerwijderenKnuffel!
Bah, bah, bah. Heel veel sterkte en ik hoop ook heel erg dat je infuusnaaldje het gewoon houdt :).
BeantwoordenVerwijderenKnuffel!
ooh wat een rotstart... hopelijk doet je infuusnaald het gewoon goed. Veel liefs
BeantwoordenVerwijderen