Gewoon weer thuis!

Vanochtend vroeg zijn we thuis gekomen van een heerlijke reis Toscane.

Laat ik eerlijk zijn. Natuurlijk moest ik de eerste dagen even goed op gang komen.
Ik kwam uit een sneltrein, die met een flinke snelheid door mijn leven denderde.
De rust die me overviel in Italië, bracht dus in eerste instantie ook niet de rust die ik wenste.

Ik huilde nog steeds en maalde door in mijn hoofd.
Maar naarmate de dagen vorderden, snapte ik het principe!



Ik kwam tot rust. Ik genoot.

We bezochten stadjes, aten hier en daar (heeeerlijk!), zwommen in het zwembad en genoten van elkaars gezelschap.

We vertelden Vic over de komende opname en mijn borstkanker en hij was (is!) zo lief.
Samen met papa maakte hij een lijstje van de dingen die ze samen willen ondernemen als ik in het ziekenhuis verblijf. Van 'een nachtje bij papa logeren', tot 'auto wassen', tot:

Hahahaha; inderdaad: 'boolu'! (bowlen ;)).

Nog twee nachtjes in mijn eigen bed en dan ga ik 'op naar het Haga'!
Met een Ipad vol met foto's van Italië :).

Reacties

  1. Linda Timmerman27 juli 2013 om 18:46

    Lieve schat,

    Heel veel sterkte en kracht toegewenst in het Haga. Ik zal voor je bidden.

    Liefs Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem27 juli 2013 om 21:01

    Wat klink je mooi, krachtig en sterk. Op naar een snel herstel. Mirjam (meelezer en mv Noah met cf)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sammy27 juli 2013 om 21:14

    Lieve Mara,

    Je bent een topper!
    Heel veel succes in het Haga!

    knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem27 juli 2013 om 21:53

    Zus; je gaat dit gewoon DOEN!!! Ik kom je dinsdag knuffelen en foto s bekijken!!! Wat een prachtige foto van Vic en jou!!! xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem27 juli 2013 om 22:24

    Lieve griet,
    Heel veel sterkte de komende tijd! Probeer maar veel naar jullie mooie vakantie foto's te kijken. STERKTE!!!!!
    Liefs Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Petra27 juli 2013 om 23:23

    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Esther28 juli 2013 om 11:04

    Wat een prachtige foto's!! fijn dat je genoten hebt met je mannen. En wauw wat een prachtig uitzicht vanuit het zwembad...
    Heel veel sterkte morgen. In gedachten zijn we bij je

    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Cash en Els28 juli 2013 om 13:41

    Fijn dat je zo'n heerlijke vakantie hebt gehad! Lekker nagenieten ook al is dat in het Haga.
    Heel veel sterkte, ik zal deze weken veel aan je moeten denken, xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Anoniem28 juli 2013 om 16:37

    Het was 1987-1990... en ben je op het spoor. Ik wist van CF maar ook weer niet. We waren 10! Lees je blog... en denk terug aan toen... Wat ben je sterk en krachtig! Wat een heldin! Succes met de aanstaande opname en ik blijf je volgen. Marjon.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Alie28 juli 2013 om 22:23

    Meid, héél veel sterkte gewenst. Fijn dat jullie zo hebben genoten van het mooie Toscane met z'n drieën. Ook daar kun je weer kracht uit putten. Wij denken aan je en ik zal je een kaart sturen.

    Knuffel,
    Alie

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Anoniem28 juli 2013 om 22:24

    Hoi lieve Mara

    Ik had je blog al een tijdje niet gelezen... Wat een schrik. Afschuwelijk.
    Eens vertelde je me dat je 100 ging worden. Blijf positief, heel veel sterkte.
    Kus Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Sanne29 juli 2013 om 12:10

    Fijn dat je zo genoten hebt van jullie vakantie! :)
    Heel veel sterkte de komende tijd! Zet hem op meid!

    Veel liefs en een dikke knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Judith29 juli 2013 om 15:54

    Een heel mooie blog! Dat betekent dat je vandaag op bent genomen, ik wens je heel veel sterkte! En dat die mooie foto's uit Italie er je ook maar een beetje doorheen mogen slepen: dat je weet waar je het voor doet! Om vaker met je man en zoontje zo'n mooie reis te maken :).

    Liefs,
    Judith

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gewoon alweer december en KVL -271

Afbeelding
Voordat ik het wist, was november alweer voorbij en heb ik die maand helemaal geen blogje geplaatst.  Op zich een goed teken natuurlijk, dat betekent ook dat ik niet zoveel te melden heb en alles gewoon z'n gangetje gaat. Ik mocht me eind november nog wel melden op de longpoli. Dit keer kon ik helaas niet blazen met mijn 'lievelings' maar ik probeerde al haar tips wel toe te passen (vooral het zitten als een soort gorilla 😃 op het puntje van mijn stoel).  En dit zorgde er voor dat ik een even goede longfunctie blies als de laatste keer met haar. Mijn arts was er voor de tweede keer niet en dat was wel jammer. Hoe aardig de verpleegkundig consulent ook is, ik raak altijd geïnspireerd en gerustgesteld door mijn eigen arts.  De afgelopen maand bleek ook dat, ondanks een kleine verslechtering van de osteoporose, ik moest stoppen met de medicatie hiervoor. Drie weken lang werd ik bijna dagelijks ingepland voor het telefonisch consult bij de oncoloog. Maar wie er belde.... ho ma
Meer lezen

Gewoon scopisch bekeken en KVL -274

Afbeelding
Waar ik al een paar keer op hintte, was een scopie die ik helaas weer eens moest ondergaan. Ik twijfelde even of ik het hier zou schrijven (want: gênant) maar ik heb dit blog ook juist om te laten zien hoe het is om te leven met CF en een kankerverleden. Dus daarom ga ik toch maar met de billen bloot 😉. Vanaf oktober had ik opeens regelmatig bloed bij de ontlasting en ook in grote hoeveelheden. Daarnaast is sinds het gebruik van Kaftrio mijn stoelgang ook echt wel veranderd (sorry voor al deze gênante details nogmaals) en heb ik last van veel gasvorming en slijm. Het bloed baarde me zorgen en als je eenmaal een keer kanker hebt gehad, voelt niks meer veilig.  Na overleg met de longpoli werd besloten een scopie bij de MDL-afdeling aan te vragen. Het is sowieso beleid om iedere vijf jaar een scopie te maken, omdat wij als CF-ers (ook nog eens..) een grotere kans hebben op darmkanker en toevallig was mijn scopie ook al weer vijf jaar geleden genomen.  Na een aantal weken wachten (zenuwsl
Meer lezen

Gewoon het Haga en KVL -284

Afbeelding
Inmiddels lig ik al weer bijna twee weken in het ziekenhuis. De dagen vliegen voorbij. De eerste dagen was ik eigenlijk te ziek om er überhaupt over na te denken hoe lang ik er al was, maar nu komt de realisatie wat meer om de hoek kijken. Langzaam ga ik thuis wat meer missen of irriteer ik me net wat meer aan kleine dingen hier. En dat is een goed teken! Er komt weer wat meer lucht in mijn hoofd en meer lucht in mijn lijf. De koorts lijkt nu een aantal dagen echt weg te zijn en in rust gebruik ik ook al een aantal dagen geen zuurstof meer. Ik ben aan het bewegen met de fysio en ga ook zelf regelmatig even wandelen naar beneden.  De ochtenden worden hier in beslag genomen door de dagelijkse zorg, maar ook door een haakwerkje of Netflix. Gelukkig krijg ik ook regelmatig bezoek en zo ben ik, voordat ik het wist, al weer twee weken verder.  Maandag mag ik weer een longfunctie blazen en is er weer groot bloedonderzoek. Dit zal bepalend zijn voor het verdere beleid dat dinsdag wordt bedacht
Meer lezen