Gewoon acceptabel.

Het was weer tijd voor een rondje longpoli. Dus ging ik weer met mijn fijne autootje richting Den Haag.

Ik ben blij met hoe het nu gaat. Ik heb goede dagen en minder goede dagen, maar de goede dagen overheersen. Het is zo fijn om even niet in het ziekenhuis te liggen, maar een soort van 'normaal dagelijks leven' te kunnen leiden. Met name het sporten gaat erg goed, ik heb nog nooit zo zwaar getraind in de afgelopen twee jaar. Ik ben bezig met hardlopen op de loopband. Al is het maar een paar minuten, ik doe het wel!

Dus vertelde ik voorgaande aan mijn longarts. De avond voor mijn bezoek aan de poli riep ik al tegen Sebastiaan dat ik het idee had dat het sporten niet zozeer mijn longinhoud verbeterde, maar wel mijn conditie. En dat bleek ook uit de cijfers.
Mijn longfunctie was namelijk zelfs iets minder goed (vier procentpunten minder). Maar de longarts vond het 'acceptabel' zeker gezien mijn omschrijving over hoe ik me nu voel. Dus gaan we voorlopig door op de weg die we nu aan het volgen zijn.

De CF-verpleegkundige zou mijn Pac nog even doorspuiten, maar helaas mislukte dit weer twee keer. We besloten dokter H. nog een poging te laten wagen en dit was gelukkig meer succesvol. We komen er achter dat mijn Pac vrij diep ligt en we dus een flink lange naald moeten gebruiken voor het doorspuiten. Eind goed, al goed ;).

Ik blijf duimen dat het even zo mag doorgaan.
Volgende week staat er weer een rondje haga gepland, ditmaal naar de chirurg voor borsten-controle!
Ik laat mijn autootje vast warm draaien...

Ps; toch maar even een label 'even afkloppen' toegevoegd. Goed nieuws opschrijven blijft altijd spannend. Bijgelovig als ik ben..., wil ik de goden niet verzoeken. Uhm...had iemand nog een houten tafel???