Gewoon aan de bar (re) en de kracht van liefde -103

Drie keer per week ga ik trouw naar de sportschool. Twee keer train ik met de fysiotherapeut, en in het weekeind draai ik zelf een training.
Vroeger vond ik sporten leuk. In mijn 'betere tijden' heb ik zelfs een aantal jaar jazz ballet les gegeven. Ook zijn er tijden geweest dat ik dagelijks naar de sportschool ging om te zwemmen of te trainen.

Tegenwoordig is trainen vooral een grote frustratie en confrontatie met mezelf. Ik ga van hoestbui naar hoestbui en kan vanwege mijn te snel dalende saturatie op cardio-gebied niet flink genoeg doorpakken. Tijdens de cardio training gebruik ik drie liter zuurstof en bij de krachtoefeningen een liter. Ik word overigens wel af en toe beloond met de kracht van liefde ;)

Sinds kort geeft onze sportschool barre-les (geloof me, ik had daar eerst ook een ander beeld bij...iets met wijn en een kruk om op te zitten..). Daar ging mijn hart wel even sneller van kloppen.
Dus na overleg besloot ik een poging te wagen. Met mijn zuurstof op drie liter ging ik in plié, maakte mijn tendu's en probeerde een voorzichtige arabesque.

IK GENOOT!

Ik voelde me weer even dat jonge jazz ballet meisje van vroeger. Een vrouw die gewoon naar een groepsles gaat en de wereld aankan.

Inmiddels ben ik wekelijks van de partij. De les duurt net iets langer dan een half uur en dat is meer dan genoeg voor deze prima ballerina. Ik kan ook niet alle oefeningen meedoen; een pirouette maken met een korte zuurstofslang gaat niet en springen trekt al mijn sputum omhoog.
Maar het geeft niet. Ik ben er bij en ik geniet!