Gewoon de kracht van liefde -120

Al in september riep Vic dat hij zich zo verheugde op de winter 'want dan kwam er weer sneeuw'.
Afgelopen week was het dan eindelijk zover.

Samen met zijn vrienden verzamelde hij de sleeën om heerlijk van de heuveltjes in de buurt af te kunnen glijden :)

Zelf zette ik het leven even 'on hold'. Ik durf niet goed te rijden met de sneeuw, heb geen winterbanden en vind het niet nodig om onnodige risico's te nemen als de afspraken die ik heb niet van levensbelang zijn.
De eerste dag bleef ik dan ook binnen. Ik ben een behoorlijke koukleum en met de kaarsjes aan vond ik het binnen een stuk gerieflijker.

De tweede sneeuwdag scheen de zon en ging ik voor een korte wandeling in het park bij ons achter. Ik genoot van de stralen op mijn gezicht, het knisperen van de sneeuw onder mijn voeten en hoe de natuur zich staande hield.

Natuurlijk was er ook 'de kracht van liefde'te vinden in ons park. Kijk maar:

Vandaag smelt de sneeuw gelukkig weer langzaam weg. Ik vind het fijn als ik mobiel kan zijn en met mijn auto weg kan als dat nodig is. Dus ging ik vanochtend gewoon weer naar de sportschool.

Ik vind het voor Vic geweldig dat er sneeuw is (geweest?), maar ik ben klaar om het voorjaar te omarmen!