Gewoon herfstkneuter en de kracht van liefde -163

De dagen worden natter en kouder. En steeds meer zit ik binnen. 

Iedereen natuurlijk. Dat snap ik best! En waar het aan de ene kant heerlijk is om lang in je huispak met je fleecedeken op de bank te hangen, de kaarsjes 's avonds weer aan te steken en alle leuke televisieprogramma's te kijken die nu op televisie zijn, wordt het op sociaal vlak steeds treuriger. 

Met de toegenomen COVID-positieven in Nederland, de nieuwe adviezen van de NCFS, het woonachtig zijn in de regio Rotterdam Rijnmond en toch ook wel de weer wat toegenomen angst om geïnfecteerd te raken, maken het leven saai en soms zelfs wat eenzaam. 

Geen praatje op het werk als je in zelfisolatie zit (en niet meer kan werken..., maar dat terzijde), geen praatje in de sportschool omdat ik daar niet naar toe mag, niet naar een restaurant alhoewel dat normaal altijd echt ons uitje is en zelfs het bezoeken van vrienden en familie wordt steeds lastiger nu dit niet echt meer buiten kan. Gelukkig komt er einde van de week een kacheltje onder onze overkapping en ik hoop dat mijn omgeving dan bereid is om, al of niet gehuld in skipak, ons daar te ontmoeten. 

De dagen blijven wel voorbij vliegen. Op maandagochtend train ik nog steeds met de fysio buiten. Op één keer na konden alle trainingen doorgaan sinds maart. We zitten steeds net tussen de regenbuien in, wat een cadeautje! Daarnaast train ik nog steeds in de woonkamer met Youtube-trainingen. Ik probeer regelmatig op mijn fijne e-bike een ritje te maken en doe daarnaast wat kleine klusjes in huis (was, vaatwasser, administratie). Dan is de energie wel weer een beetje op voor de week. 

Op creatief vlak gebeurt er weinig op het moment. Uiteraard heb ik al mijn hobbyclubjes af moeten zeggen, maar ook zelf kom ik tot 'niks'. Na het haken van de 'corona-deken' was ik er even klaar mee en ook qua tekenen komt er weinig uit mijn vingers. Ik kan de zin niet maken, maar dat geeft ook niet. Ik lees nog wel regelmatig op mijn e-reader, het is een heerlijk inslapertje 's avonds. 

Ik verveel me dus niet. Ik heb voldoende te doen. Ben regelmatig aan het videobellen om met iedereen in contact te blijven en geniet van ons heerlijke huis. Voorlopig zullen de dagen er nog wel zo uit blijven zien. Het is accepteren dat de situatie nu eenmaal zo is. 

Komende week staan er gelukkig weer wat 'uitjes' op de kalender. Ja.., zelfs een bezoekje aan het Haga is tegenwoordig een uitje. We maken er weer wat van en blijven vooral de liefde zien. 'Daar waar een deur dicht gaat, gaat er ook weer één open..' ;-P