Tien dagen geleden zou ik op bezoek gaan bij een fijne vriendin. Ze is net verhuisd, wilde haar prachtige paleis aan me laten zien en had buiten een plekje gecreëerd waar we op gepaste afstand konden bijkletsen.
In mijn geweldige Aygo reed ik over de A12 haar kant op. Ongeveer twee kilometer voor de te nemen afslag hoorde ik opeens twee harde knallen. Het leek alsof er iets knoerthard op mijn dak viel, maar ik zag in mijn achteruitkijkspiegel niks op de weg vallen. Vervolgens trok mijn stuur opeens en voelde ik het.... 'oh neeeeeeeee, volgens mij rij ik op mijn velg'. Met 110 km/uur ging ik snel van de derde rijbaan naar de vluchtstrook en wist daar gelukkig mijn auto tot stilstand te brengen.
Het regende en het waaide en ik stond met natgewassen haren langs de snelweg terwijl er vier banen aan auto's aan me voorbij raasden. Net uitgestapt bleek mijn gevoel waarheid: mijn band was volledig plat.
Nog voordat ik de pechhulp had kunnen bellen, stopte de politie achter me. De twee agenten waren nauwelijks te verstaan. Beiden bleven in de auto zitten, hadden een mondkapje op en ik kon natuurlijk niet mijn hoofd door het raampje steken. De agent informeerde of ik geen 'thuiskomertje' bij me had. Ik gaf aan dat ik deze wel dacht te hebben, maar dat ik 'een vrouw ben en dit dus niet kan wisselen'. Nadat ik moest beloven een hesje aan te doen, wensten de agenten me succes en reden er vandoor.
Gelukkig arriveerde de pechhulp een kwartier later om mij van de snelweg af te krijgen. Vanwege de maatregelen mocht ik niet voorin bij de chauffeur komen zitten. Ik mocht plaatsnemen op de bijrijdersstoel van mijn eigen auto (met de gordel om) en zat bovenop de sleepwagen terwijl we naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats rijden. Het zal een grappig gezicht zijn geweest, maar helaas heb ik daar geen kiekje van.
Daar moest ik weer een half uur wachten op een monteur die het gat in mijn band te groot achtte om te 'proppen'.
En daarom mijn 'thuiskomertje' er op deed, zodat ik naar mijn garage kon rijden.
(De foto is genomen met toestemming van de monteur)
Met een 'thuiskomertje' mocht ik niet harder dan 80/90 rijden en dat vond ik toch behoorlijk spannend op de snelweg. Terwijl ik met de zenuwen in het lijf de snelweg op reed, begon er in mijn dashboard een lichtje te branden. 'oh neeeeeeeeeh, straks zit mijn band er niet goed op', schoot de paniek weer in mijn lijf. Dus stopte ik opnieuw op de A12 op de vluchtstrook.
Met de wind gierend om me heen zocht ik tussen de vangrails in mijn boekje naar het symbool en belde met de garage voor overleg. Het had te maken met mijn bandenspanning maar er werd aangegeven dat het veilig was om door te rijden.
Na een uur rijden met klotsende oksels, bereikte ik uiteindelijk de garage waar ik heel toevallig twee weken daarvoor ook al was geweest voor de eerste APK en een grote beurt voor mijn auto.
Gelukkig kon mijn band alsnog worden 'gepropt' en vijf uur na mijn vertrek kwam ik uiteindelijk weer veilig thuis.
Riep ik niet heel hard dat het leven tegenwoordig zo saai is? OEPS....
(deze kreeg ik toe gestuurd!)
Reacties
Een reactie posten