Gewoon gedoe en de kracht van liefde -167

In de herfstvakantie van Vic stond er een controle bij de oncoloog gepland. Deze was, vanwege de hoge druk op de zorg en mijn angst om covid op te lopen in het ziekenhuis, al twee keer verzet. De derde keer was ik vergeten om van te voren bloed te prikken, dus dit was de vierde poging om elkaar te spreken. 

Op dinsdag belde ik met de poli om te vragen of het echt verantwoord was om naar de poli te komen. Ik legde uit over mijn kwetsbaarheid, de angst voor Covid en het hebben van een longziekte. Er werd echter duidelijk aangegeven dat de oncoloog mij beslist wilde zien en dat het zeker verantwoord was om te komen. Ik combineerde de vrijdagafspraak met het inleveren van 24-uurs urine en het doorspuiten van mijn PAC. 

Op donderdagochtend begon ik dus al met het verzamelen van de urine. Bah, stom klusje altijd om dat 24 uur op te moeten vangen. Er mag geen druppel verloren gaan, dus je durft de hele dag nergens naar toe. Niet dat we nu zoveel weg gaan, maar een plasje in de vrije natuur tijdens een fiets- of wandeltocht is dus ook niet toegestaan...

Op vrijdagochtend zaten de mannen nog heerlijk vakantie te vieren op de bank en maakte ik mij klaar voor vertrek. Op dat moment werd ik gebeld; de poli om te zeggen dat ik niet bij de oncoloog langs hoefde te komen. Ze hadden bedacht dat het voor mijn veiligheid beter was om thuis te blijven en de controle kon net zo goed telefonisch. WAT????

Ik legde uit dat ik nu toch naar het Haga kwam vanwege andere afspraken. Desondanks bleef de controle telefonisch. Toen ik enigszins geïrriteerd uitlegde dat ik hen hier dinsdag over had gebeld en er gezegd was dat ik 'beslist gezien moest worden', werd hier natuurlijk nauwelijks naar geluisterd. GRRRRRRRRR!

De afspraak met de longpoli had ik anders na de vakantie gepland, dat scheelde weer twee leuke vakantiedagen. Maar nu had ik alles al verzameld... Dus ging ik met mijn 24 uurs-potje naar het Haga om de boel te laten inleveren en mijn PAC door te spuiten. Om vervolgens terug te rijden en pas vier uur na de oorspronkelijke afspraak gebeld te worden door de, overigens hartelijke en alle tijd nemende, oncologe. 

Wat een gedoe! Zo jammer hoe ik zelf soms (medische) zaken goed en veilig probeer te regelen, maar ik verstrikt raak in een web van onduidelijkheid wat onnodige energie (en tijd) kost. 

Het is niet anders. Alles is nu geregeld en ingeleverd en vanaf hier zien we het weer verder.

Een liefdevol poepje ;-)