Afscheid van 2020 en de kracht van liefde -176

We genoten van alle gezellige kerstdagen met lieve mensen om ons heen. Uiteraard hielden we ons aan de maatregelen en was vrijwel al het samenzijn buiten. Die tuinkamer van ons is echt een aanwinst.

En met een grote ronde tafel van vrienden er in, konden we er heerlijk tafelen. Het was qua aantal mensen ietsje soberder dan normaal en ook grote kerstdiners ontbraken dit jaar. Maar het gaf niet; we waren al lang blij dat we samen konden zijn met familie en vrienden. 

Omdat ik nauwelijks in de winkel kom en ook Sebastiaan probeert het supermarkt-bezoek te beperken, was het soms wat improviseren met de verse producten, maar van een taartenmix, kun je ook een gezellig kersttaartje maken.

We hebben kortom de dagen geplukt op een verantwoorde manier. En hopelijk is dat ook wat iedereen wel heeft geleerd van dit jaar. Ook met beperkingen, maatregelen, soms wat minder vrijheden, kan het leven nog steeds leuk zijn! Toen iemand me appte dat ze me een beter 2021 toewenste, voelde dat voor mij raar. 2020 was niet persé slecht. Dat is misschien raar om te zeggen en uiteraard had ook ik het jaar graag anders gezien.

Maar lieve mensen; wat kijken we terug op een bijzonder jaar. Een jaar dat we met zijn allen nooit meer zullen vergeten. Een jaar met een hele hoop onmogelijkheden, maar vooral ook een hele hoop mogelijkheden. We genoten met zijn allen stiekem toch ook wel van de rust, het vaker thuis kunnen zijn bij het gezin en de sociale druk die afnam. 

Mij is vooral de liefde in de eerste lockdown bijgebleven; hoe anderen voor elkaar zorgden en er onwijs veel lieve initiatieven waren. Hoe de buren boodschappen voor ons deden, ik steeds lieve post kreeg en Vic aan de wc-rollen-work-out ging. Sebastiaan had 'gekke baantjes' omdat de horeca iedere keer dicht ging (en gaat) en Vic kreeg les via Teams. Ik stopte in de sportschool en trainde vanaf dat moment alleen nog maar in het park of in de woonkamer. 

Ook viel het me op hoe vaak we mooi en droog weer hebben gehad. Vanaf maart heb ik het gevoel dat ik non-stop in de tuin heb gezeten en nog nooit zulke bruine voeten heb gehad. En vanaf de herfst heb ik nog nooit zoveel gewandeld, alleen maar om mijn sociale contacten te kunnen onderhouden. We lieten een prachtige tuinkamer bouwen en zaten daardoor de rest van de herfst en winter (tot nog toe) buiten. 

Natuurlijk hoop ik dat we uiteindelijk in 2021 weer terug kunnen naar het 'oude normaal'. Dat Sebastiaan weer aan het werk kan, ik niet meer de angst heb om besmet te raken en Vic eens een keer een geweldige klassenavond kan mee maken. Het zal nog wat tijd en vaccins nodig hebben.

Lieve allemaal; bedankt dat jullie dit jaar weer met ons mee hebben gelezen. 

Ik wens jullie nog meer genietmomenten toe in 2021!