Bellebloem!

Als er iemand is die kleur aan de dag geeft, mij voortdurend laat glimlachen, is het natuurlijk onze lieve Vic! Iedere dag om half acht (of eerder) wakker geroepen worden, is best vroeg. Maar als er dan zo'n stralend snoetje naar me kijkt, begin ik met een glimlach aan mijn dag.

Het zijn de opmerkingen die hij maakt, de vragen die hij stelt en de acties die hij uitvoert die me meer dan dagelijks aan het lachen brengen. De onverwachte kroeltjes, het samen knutselen of domweg het genieten van de zonnestralen.

Rose is zijn favoriete kleur. 'Rose is voor jongens en niet voor meisjes', zegt hij altijd. Hij drinkt alleen uit zijn rose bekers en wilde eigenlijk ook rose prinsessen-kaplaarsjes kopen. Uiteindelijk is het me nog gelukt hem brandweerlaarzen aan te 'smeren'.
Het liefst noemt hij me met een grote glimlach 'poepie scheetje' en roept hij de hele dag dat hij me zo lief vindt (slijmballen lukt hem heel goed ;))

Leuk zijn de woordjes die hij nog niet goed uitspreekt of zelf bedenkt; 'luiler', 'stampasta', 'leuling', 'ik heb eens nabedacht'. Ook heeft hij de 'bellebloem' bedacht. Kijk, hier staat hij met een Bellebloem op de foto:

Het is vast duidelijk waarom hij het de Bellebloem noemt (denk aan bellen blazen..).

Laatst vroeg hij me of ik een baby in mijn buik had. Ik antwoordde ontkennend en vroeg of hij dan een baby in zijn buik had. Heel wijs legde hij me uit dat alleen mama's en meisjes baby's in hun buik hebben en papa's en jongens niet. Waar hij die wijsheid vandaan heeft?

Van het weekend vroeg hij opeens aan ons: 'Waarom zijn jullie getrouwd?'. Ik antwoordde dat ik papa zo lief vind en de rest van mijn leven bij Sebastiaan wil blijven. Vic gaf aan dat hij dit niet wilde, hij zou papa weg gaan gooien en dan met mama gaan trouwen....

Iemand wel eens gehoord van het Oedipuscomplex???