Gewoon loslaten!

Gisteren was het zover: onze grote, kleine jongen ging wennen op de basisschool. De avond van te voren had ik zijn rugzakje klaar gelegd, appeltje erbij, pakjes appelsap en zijn nieuwe broodbakje.
Toen ik 'sochtends op zijn kamer kwam lag hij nog heerlijk te slapen; met zijn prachtige pure gezichtje, zijn lange wimpers en aap in zijn armen. Mijn kleine mannetje die nu al zo groot was dat hij vandaag naar school ging. Ik maakte hem wakker en het eerste wat hij zei was: 'joepie, ik mag vandaag naar school!'.
Het was even wennen dat hij geen televisie mocht kijken (dat mag normaal op de kinderdagverblijf-dagen), maar de Donald Duckjes waren toch ook wel erg leuk om doorheen te bladeren bij zijn boterham.

Hoewel ik dacht dat ik alles goed getimed had, kwamen we net op tijd aan bij zijn nieuwe school (voortaan toch eerder weg!). Het bleek die ochtend 'inloop' te zijn, hetgeen betekende dat ouders de klas in mochten en een tijdje bij hun kind mogen kijken. Vic werd aan een puzzeltje gezet en ik hielp hem wat op gang. Hij vond alles prima, keek wat in het rond en was blij dat iemand uit het KDV bij hem in de klas zit.

Tja en toen moest ik weg. Ik gaf Vic een dikke kroel en kus. Toen realiseerde hij zich dat ik echt weg ging. En daar kwamen de tranen. Hij probeerde ze heel dapper binnen te houden en ik vervolgens ook. Ik bracht Vic naar de juf, bij wie hij op schoot ging zitten. Met tranen in mijn ogen zwaaide ik gedag en eenmaal 'om het hoekje' barstte ik in huilen uit.
Klaar! Afgesloten! Weer een periode voorbij! Ik weet dat het niet zo zwart-wit is. Ik weet dat Vic er aan toe is, dat het goed voor hem is, voor zijn ontwikkeling. Ik zie alle voordelen, maar ik voelde vooral even alle nadelen.
Loslaten is nooit mijn sterkste kant geweest. Ik regisseer graag, heb graag controle over het leven (handig met een chronische ziekte..), ik ben een planner.

Na drie uur mocht ik Vic weer ophalen. Bij aankomst had hij zijn shirt achterstevoren aan. Hij bleek gegymd te hebben die ochtend en zichzelf te hebben aangekleed. :) Op een akkefietje bij gym na (iemand was tegen hem opgebotst en toen had hij gehuild), was het goed gegaan. Hij had in de kring kennis gemaakt met alle kindjes, heerlijk zijn appeltje gegeten, gegymd en met auto's gespeeld. Zelf vertelde hij dat het leuk was geweest. Wat een grote kanjer!
Deze week gaat hij niet meer oefenen, omdat hij donderdag wordt geholpen aan zijn liesbreukje. Volgende week mag hij opnieuw twee daagjes gaan wennen.

Kortom; het was een dag met pieken en dalen. Een dag die in het teken stond van loslaten!
En dat kan ik, ..... heus!