Gewoon zwanger?

Wees eens eerlijk. Kijk eens goed. Hoeveel weken zou je me geven?
Zestien weken zwangerschap, twintig misschien?


Al ruim twee weken loop ik er zo bij, 's avonds ben ik op mijn 'best'. Ik barst uit mijn voegen!
Het is dus wel duidelijk waarom ik volgende week naar de maag-lever-darm-specialist moet...

Reacties

  1. Yehudith20 januari 2012 om 23:43

    Oeii, da's niet prettig. Sterkte!! xx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Belly195821 januari 2012 om 11:28

    Whèè. Ik ken dat gevoel en het plaatje ook. Ze dachten in kledingzaken vaak dat ik (nog of weer) zwanger was...
    Je krijgt het er ook zo benauwd van.

    Sterkte!
    Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Unknown21 januari 2012 om 12:10

    Ik herken het ook wel.. bij mij is het gelukkig wel wat minder erg. Bij mij is het ook gerelateerd aan de prednison, want daarvoor had ik ook niet zo'n buikje. Ik heb ook nog eens de 'mazzel' dat ik een holle rug heb dus dan lijkt me buik nog dikker, omdat ie zo naar voren staat.
    Heel veel sterkte. Lijkt me niet echt een prettig gevoel als je niet zwanger bent ;)

    Gwen

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ad21 januari 2012 om 13:26

    Dat is niet fijn, Mara. Uhmm bij mij dachten ze dikkertje en bierbuik.
    Kon je ook weer wat uitleggen.
    Sterkte Ad

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem22 januari 2012 om 06:48

    Oei, dat lijkt me niet fijn! Sterkte!

    Liefs
    Angela

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Irène23 januari 2012 om 13:05

    Jeetje! Ik kan me indenken dat dit op geen enkele manier prettig is! Kon je maar via een ventieltje in je navel de overtollige lucht eruit laten lopen hè.
    Hopelijk heeft de MLD-arts deze week een goede oplossing. Desnoods een ventieltje. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Anoniem17 februari 2012 om 11:07

    Lieve Mara,

    Eens in de zoveel tijd lees ik alle blogs die ik nog niet gelezen had achter elkaar. Gewoon om even op de hoogte te blijven :-) En nu zag ik deze buik... Inderdaad niet fijn! En het lijkt me ook bijzonder ongemakkelijk!
    Ik hoop dat je inmiddels geholpen bent door de juiste arts en dat de druk weer van je navel af is. Ik hoop je snel weer een keer te zien, het is veel te lang geleden. Misschien wel aankomend voorjaar als onze oude dansvereniging weer haar jaarlijkse show heeft?!
    En misschien kun jij me even je nummer sms-en. Ik heb de oude Iphone van pap gekregen en daarbij zijn al mijn oude nummers verloren gegaan...

    Lieverd, ik stuur weer even wat positieve energie jouw kant op!

    Dikke kus,

    Melanie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gewoon alweer december en KVL -271

Afbeelding
Voordat ik het wist, was november alweer voorbij en heb ik die maand helemaal geen blogje geplaatst.  Op zich een goed teken natuurlijk, dat betekent ook dat ik niet zoveel te melden heb en alles gewoon z'n gangetje gaat. Ik mocht me eind november nog wel melden op de longpoli. Dit keer kon ik helaas niet blazen met mijn 'lievelings' maar ik probeerde al haar tips wel toe te passen (vooral het zitten als een soort gorilla 😃 op het puntje van mijn stoel).  En dit zorgde er voor dat ik een even goede longfunctie blies als de laatste keer met haar. Mijn arts was er voor de tweede keer niet en dat was wel jammer. Hoe aardig de verpleegkundig consulent ook is, ik raak altijd geïnspireerd en gerustgesteld door mijn eigen arts.  De afgelopen maand bleek ook dat, ondanks een kleine verslechtering van de osteoporose, ik moest stoppen met de medicatie hiervoor. Drie weken lang werd ik bijna dagelijks ingepland voor het telefonisch consult bij de oncoloog. Maar wie er belde.... ho ma
Meer lezen

Gewoon scopisch bekeken en KVL -274

Afbeelding
Waar ik al een paar keer op hintte, was een scopie die ik helaas weer eens moest ondergaan. Ik twijfelde even of ik het hier zou schrijven (want: gênant) maar ik heb dit blog ook juist om te laten zien hoe het is om te leven met CF en een kankerverleden. Dus daarom ga ik toch maar met de billen bloot 😉. Vanaf oktober had ik opeens regelmatig bloed bij de ontlasting en ook in grote hoeveelheden. Daarnaast is sinds het gebruik van Kaftrio mijn stoelgang ook echt wel veranderd (sorry voor al deze gênante details nogmaals) en heb ik last van veel gasvorming en slijm. Het bloed baarde me zorgen en als je eenmaal een keer kanker hebt gehad, voelt niks meer veilig.  Na overleg met de longpoli werd besloten een scopie bij de MDL-afdeling aan te vragen. Het is sowieso beleid om iedere vijf jaar een scopie te maken, omdat wij als CF-ers (ook nog eens..) een grotere kans hebben op darmkanker en toevallig was mijn scopie ook al weer vijf jaar geleden genomen.  Na een aantal weken wachten (zenuwsl
Meer lezen

Gewoon het Haga en KVL -284

Afbeelding
Inmiddels lig ik al weer bijna twee weken in het ziekenhuis. De dagen vliegen voorbij. De eerste dagen was ik eigenlijk te ziek om er überhaupt over na te denken hoe lang ik er al was, maar nu komt de realisatie wat meer om de hoek kijken. Langzaam ga ik thuis wat meer missen of irriteer ik me net wat meer aan kleine dingen hier. En dat is een goed teken! Er komt weer wat meer lucht in mijn hoofd en meer lucht in mijn lijf. De koorts lijkt nu een aantal dagen echt weg te zijn en in rust gebruik ik ook al een aantal dagen geen zuurstof meer. Ik ben aan het bewegen met de fysio en ga ook zelf regelmatig even wandelen naar beneden.  De ochtenden worden hier in beslag genomen door de dagelijkse zorg, maar ook door een haakwerkje of Netflix. Gelukkig krijg ik ook regelmatig bezoek en zo ben ik, voordat ik het wist, al weer twee weken verder.  Maandag mag ik weer een longfunctie blazen en is er weer groot bloedonderzoek. Dit zal bepalend zijn voor het verdere beleid dat dinsdag wordt bedacht
Meer lezen