Gewoon Grenzeloos.

Gedachteloos begon ik gisteren aan het nieuwe boek wat die dag bezorgd was. Heerlijk nog even wat lezen voor het slapen gaan, mijn gedachten verzetten, om daarna heerlijk weg te kunnen zakken in een diepe slaap (hetgeen sinds het stoppen met de kuur ook weer veel beter lukt!). Ik las en ik las en het lukte me niet het boek weg te leggen. Na een half uur dwong ik mezelf er toch toe. Morgen zou er immers weer een nieuwe dag zijn.

Het werd een nacht van niks! De gedachten dreven in het rond, maakten me onrustig, hielden me wakker. Misschien toch niet helemaal het juiste boek gekozen, begreep ik opeens. Ik kan soms zo heerlijk naïef in het leven staan... :)
Eerder las ik het boek Ademloos van Kim Moelands. Kim is een CF-collega en haar boek was prachtig maar confronterend. Nu is er een nieuw boek van haar uit; Grenzeloos. Het vertelt over haar strijd en over de nieuwe longen die zij uiteindelijk kreeg.

De hoofdstukken die ik gister las, waren vooral confronterend. Het vertelt over haar achteruitgang, hoe ze binnen een jaar opeens transplantatie-waardig werd. Over klaplongen, over bijna stikken... Over slechte ervaringen met mijn ziekenhuis.
En hoewel ik niets op mezelf wilde betrekken, is dat wat ik vervolgens de hele nacht heb gedaan. Hoelang zal het nog goed (genoeg) met me gaan? Als het haar gebeurd, waarom mij dan niet? Natuurlijk kan ik ook denken: als het haar gebeurd, waarom mij dan ook? Maar dat is lastig jezelf op te leggen midden in de donkere nacht.

Inmiddels ben ik ook een stuk verder in het boek en ligt Kim, as we speak, net op de OK om haar nieuwe longen in ontvangst te mogen nemen. Ik heb nog een 'half boek' te gaan.
Knap aan het boek vind ik vooral dat het een ode aan de liefde is. Over de ongelooflijke kracht tussen twee mensen die er alles aan doen om samen een mooie toekomst tegemoet te mogen gaan.

En uiteraard is dat ook onze wens! Dat we zonder grenzen nog heel lang van elkaar mogen genieten, Sebastiaan, Vic en ik en alle lieve mensen om ons heen.