Gewoon vier!

Over een maand wordt kleine Vic alweer vier jaar oud...VIER JAAR OUD!!!

Natuurlijk weet ik nog als de dag van gisteren dat hij geboren werd, dat kleine menneke dat tegen me aan lag en ik nooit meer los wilde laten. De uren dat ik met hem op de bank zat en stiekem ook zelf even in slaap viel. De heerlijke geluidjes die uit zijn kamer klonken, toen hij zijn stem ging ontdekken. Het genieten van het badderen in de tummy tub en het huilen als hij er weer uit moest. De groei in het contact en zijn eerste woordjes. Het bananenhapje dat hij kreeg voor de eerste keer. Het draaien, kruipen en lopen wat hij maar niet onder de knie kreeg. Zijn eerste verjaardag die mij geheel overweldigde en hem ook. De keer dat hij een hele mango op at. De kippetjes ('pitties') op vakantie waar hij vrolijk achteraan kroop. Het trotse gezichtje toen hij los kon lopen. Het genieten van het spelen met zijn vriendjes. De mening die er kwam over de te dragen kleding. De eerste keer dat hij poppetjes ging tekenen. Het plasje op het potje. De blijdschap toen hij voor in de auto mocht zitten (uiteraard in zijn autostoel).
Het is slechts een kleine opsomming van prachtige momenten van de afgelopen vier jaar.

En nu? Nu wordt hij vier jaar. Een nieuwe fase breekt aan. Volgende week hebben we een eerste afspraak op zijn school.
Vic lijkt er naar uit te zien om te gaan. Hij geniet van samen knutselen, samen spelletjes doen, samen taakjes doen. En dat is nu precies wat school hem ook bieden kan. Hij vindt het heerlijk om in gezelschap van leeftijdsgenoten te vertoeven. En natuurlijk is het goed voor zijn ontwikkeling!

Voor mama is het natuurlijk het lastigst! Het is mijn eerste kind dat naar school gaat en tevens direct het laatste kind. Natuurlijk zal ik stiekem een traantje laten. We sluiten een periode af en er komen nu 'belangrijke anderen' zoals de juf/ meester in zijn leven. Er zullen nieuwe invloeden zijn. Ik hoop dat hij goed valt in de groep en dat hij weerbaarder zal zijn dan ik nu denk.
Ik geniet nu zo van het aankneuteren en straks zullen we vijf dagen per week al vroeg paraat moeten staan. Fysiek hoop ik dat het mij meer oplevert. Hoewel we wel vroeger uit bed moeten, komt er meer ruimte om ook weer het bed in te gaan en meer rust te nemen en te gaan sporten tijdens zijn schooluren.

Het is er tijd voor en ik weet dat het gaat gebeuren. Het is goed zo. Maar heel stiekem zal ik hem best gaan missen!