Gewoon stabiel!
Ik mocht weer langs komen, 'slechts op bezoek', controle in het AZU.
Ook dit keer was de start van de dag bij de longfunctie-poli. En wie ontving mij daar natuurlijk met open armen? Hahahahaha. De Autist!
Vol goede moed nam ik plaats, immers: wie is er al vier maanden lang keihard aan het trainen?
IK natuurlijk! De fysio had gezegd dat ze hoge verwachtingen had van mijn te blazen longfunctie en ook de AZU-fysio had destijds gezegd dat het vele sporten een positieve invloed zou hebben op mijn longfunctie.
Ik blies drie procent meer. En in eerste instantie was dat, eerlijk gezegd, een teleurstelling. Mijn longen voelen namelijk rustiger, zelfs wat ruimer. Ik train me een ongeluk en maak nu zo veel keuzes voor mezelf dat ik wetenschappelijk bewijs wil dat ik goed bezig ben! Drie procent kan namelijk het verschil zijn tussen een goede of een slechte dag blazen (dit werd bevestigd door de nurse practioner).
Dus leuk, maar blij was ik niet.
Dus tweette ik een post, belde en appte ik. En steeds meer bekroop me het gevoel dat ik eigenlijk toch wel wat ondankbaar was geweest. Het is namelijk wel drie procent MEER! Het gaat niet slechter met me en uiteindelijk ben ik dan misschien PAS vier maanden aan het sporten. En, dat wist ik eigenlijk al, het gaat eigenlijk om hoe ik me voel, niet wat de cijfers me zeggen.
Ik moet me richten op de langere termijn, het feit dat het nu relatief rustig is. Ook begreep ik al gauw dat de meeste CF-collegae niet direct procentuele resultaten zien naar aanleiding van het sporten (ook al is dit volgens de nurse practioner wel wetenschappelijk bewezen).
De longarts was tevreden. Hij benoemde met name mijn toegenomen gewicht als positief punt. Zal ik het vertellen? Toen ik werd opgenomen in februari woog ik, let op, TIEN kilo minder dan nu... TIEN kilo...! Je snapt dat die bikini-foto's ook dit jaar weer niet geweldig zijn ;D.
Ik denk dat ik dus door moet gaan op deze ingeslagen weg; rust nemen, voor mezelf kiezen, doseren, trouw blijven sporten, toegeven aan middagdutjes, gezond eten, structuur en regelmaat houden.
Ook dit keer was de start van de dag bij de longfunctie-poli. En wie ontving mij daar natuurlijk met open armen? Hahahahaha. De Autist!
Vol goede moed nam ik plaats, immers: wie is er al vier maanden lang keihard aan het trainen?
IK natuurlijk! De fysio had gezegd dat ze hoge verwachtingen had van mijn te blazen longfunctie en ook de AZU-fysio had destijds gezegd dat het vele sporten een positieve invloed zou hebben op mijn longfunctie.
Ik blies drie procent meer. En in eerste instantie was dat, eerlijk gezegd, een teleurstelling. Mijn longen voelen namelijk rustiger, zelfs wat ruimer. Ik train me een ongeluk en maak nu zo veel keuzes voor mezelf dat ik wetenschappelijk bewijs wil dat ik goed bezig ben! Drie procent kan namelijk het verschil zijn tussen een goede of een slechte dag blazen (dit werd bevestigd door de nurse practioner).
Dus leuk, maar blij was ik niet.
Dus tweette ik een post, belde en appte ik. En steeds meer bekroop me het gevoel dat ik eigenlijk toch wel wat ondankbaar was geweest. Het is namelijk wel drie procent MEER! Het gaat niet slechter met me en uiteindelijk ben ik dan misschien PAS vier maanden aan het sporten. En, dat wist ik eigenlijk al, het gaat eigenlijk om hoe ik me voel, niet wat de cijfers me zeggen.
Ik moet me richten op de langere termijn, het feit dat het nu relatief rustig is. Ook begreep ik al gauw dat de meeste CF-collegae niet direct procentuele resultaten zien naar aanleiding van het sporten (ook al is dit volgens de nurse practioner wel wetenschappelijk bewezen).
De longarts was tevreden. Hij benoemde met name mijn toegenomen gewicht als positief punt. Zal ik het vertellen? Toen ik werd opgenomen in februari woog ik, let op, TIEN kilo minder dan nu... TIEN kilo...! Je snapt dat die bikini-foto's ook dit jaar weer niet geweldig zijn ;D.
Ik denk dat ik dus door moet gaan op deze ingeslagen weg; rust nemen, voor mezelf kiezen, doseren, trouw blijven sporten, toegeven aan middagdutjes, gezond eten, structuur en regelmaat houden.
Je bent enorm goed bezig meid, petje af! Laat de cijfertjes dan maar de cijfertjes, al waren ze niet slecht. Hoe je je voelt, dag op dag, dat is wat telt. Kus!
BeantwoordenVerwijderenKnap dat je je teleurstelling alweer zo snel hebt weten om te buigen naar een positieve benadering!
BeantwoordenVerwijderenIk kan het me evengoed voorstellen dat 'maar 3% erbij' wat schraal staat tegenover de geleverde inspanningen van de afgelopen maanden.
Maar weet je, ik denk dat *wij* op onze leeftijd ook geen reuzensprongen meer moeten verwachten. En dat elke niet-achteruitgang al een cadeautje is. Al blijft het zuur hoor. Train je je het apenlazarus... Toch. Blijf doorgaan! Je doet het hartstikke goed.
X
En OMG! Tien kilo erbij! WOW!
BeantwoordenVerwijderenBehalve dat het goed voor je is en het je gezondheid ten goede komt lijkt me dat in je hoofd toch wel een dingetje. Als ik naar mezelf kijk werkt het tenminste wel zo. Aankomen, afvallen, de reacties van de buitenwereld die er vaak geen hout van snapt.
Je bent een stoer wijf!
Ooh, wat ben je toch een kanjer! Afgelopen periode heb je volgens mij ook je mentale kracht getraind: zo snel als je weer omgaat van half leeg naar half vol! Bewondering voor! En ondankbaar is niet het woord dat bij mij op kwam toen ik je berichtjes las, maar gewoon menselijk.
BeantwoordenVerwijderenX
E.