Gewoon chirurgische uitslag!

Gisteren mochten we ons melden bij de chirurg voor de pathologische uitslagen en het verdere behandelplan. Zenuwachtig namen we plaats in de wachtkamer. We moesten meer dan een uur wachten voordat we naar binnen mochten. Geloof me maar, dat deed onze zenuwen weinig goed.

De chirurg had goed nieuws. De tumor is in haar geheel weg gesneden. Ook de vroeg-tumor-stadium-cellen er om heen heeft hij in zijn geheel verwijderd. In de klieren zijn geen kwade cellen aangetroffen, hetgeen betekent dat de lymfeklieren schoon zijn.

Mijn borstkanker bevindt zich in het tweede stadium (er zijn vier stadia in oplopende volgorde van ernst). De tumor bleek uiteindelijk 2,2 centimeter groot te zijn. Er is sprake van een hormoongevoelige tumor. Dit betekent (ik ben nog niet helemaal thuis in de kanker-materie, maar doe mijn best het uit te leggen..) dat mijn oestrogeen er voor kan zorgen dat cellen die in aanleg kanker bevatten kunnen groeien of vermeerderen.
Mijn wond zag er goed uit en de laatste hechtingen werden verwijderd.

Goed, tot dusver even de opsomming van de medische feitjes. Natuurlijk waren we enorm blij!!
Tumor weg, geen uitzaaiingen!! Beste scenario!

Normaliter zou er aan mij chemotherapie worden geadviseerd. Echter de oncoloog-internist en de longarts raden dit af, omdat het mijn CF meer kwaad dan goed zal doen en de winst dan uiteindelijk verlies zou kunnen betekenen.

Het is de bedoeling dat ik nu hormoontherapie ga krijgen, aangezien ik een hormoongevoelige (hahaha; ik typte per ongeluk humor-gevoelige..) tumor heb. Als ik het goed begrijp moet ik dan de komende vijf jaar pillen gaan slikken (kan ik!! ik ben heeeeeeel goed in pillen slikken!! Dagelijks werk!! We hebben zelfs sinds kort een prachtige kast voor al  mijn medicijnen, ik heb nog plek in een laatje!!). Ik krijg geen hormonen toegediend, maar juist medicatie om de aanmaak van hormonen tegen te gaan.
De mama-verpleegkundige gaf duidelijk aan dat hormoontherapie niet onderschat moet worden en het erg zwaar kan zijn door alle bijwerkingen. Zo is de kans erg groot dat ik (tijdelijk) in de overgang terecht kom en liggen ook botontkalking, gewrichtsklachten, stemmingswisselingen, gewichtstoename en nog andere bijwerkingen op de loer.

Er is nu een afspraak bij de oncoloog-internist aangevraagd en die zal het hele traject met ons gaan doornemen en ook gaan begeleiden. Zelf wil ik nog even bij de longarts gaan checken of hij akkoord is met dit plan.

Opluchting overheerst dus! Maar ik weet ook dat er dus nog een traject volgt.
Maar dat kan ik. Dat kan ik aan!