Gewoon in de rek!

De afgelopen dagen probeerde ik zo veel mogelijk te rusten om de antibiotica haar werk te laten doen, maar aan de andere kant ook zo veel mogelijk te genieten van het thuis zijn.
Gewoon heerlijk samen de dag opstarten met Vic en lekker lang saampjes in onze pyama rondlopen. Het is immers herfstvakantie en we hoeven niet voor dag en dauw op te staan om op tijd op school te komen.

Begin van de week begon het wel op te vallen dat de ene antibiotica (tobra) er steeds langer over ging doen om in te lopen. Dus ging ik in overleg met de apotheker. Toen ik hem vertelde dat het mij best moeite kostte om mijn PAC door te spuiten, vermoedde hij dat er iets mis was met mijn PAC.

Oeiiiii, dat zorgde natuurlijk voor onrust in mijn hoofd. De eerste keer mijn PAC in gebruik en nu liep het al niet meer door. Na overleg besloten we dat ik woensdag (gisteren) langs zou komen om te kijken waar het mis ging.

De CF-verpleegkundige vond ook dat de PAC te zwaar doorspoot, zeker voor een eerste keer gebruik. We besloten de naald er uit te halen. Naar het schijnt kan een naald ook net verkeerd liggen, of kan bijvoorbeeld een naald dicht zitten. Voor mij is het allemaal nieuw en ik voelde vooral onrust. Het zou toch niet...

Er werd een nieuwe naald geplaatst en toen gebeurde er helemaal niks meer.

N.I.K.S. !

Er kon niet meer doorgespoten worden.
Dus koos de CF-verpleegkundige er voor om opnieuw te gaan prikken, nu met een langere naald.
En gelukkig..., de boel liep weer!

Tussendoor kwam mijn arts even kijken. Hij stelde voor om direct vandaag te gaan blazen, zodat ik vrijdag niet terug zou hoeven te komen voor de controle. Met het lood in mijn schoenen stemde ik toe, maar riep wel dat ik pas vijf dagen bezig ben met de kuur en 'wat dan als..?'.
Binnen vijf minuten was alles geregeld en mocht ik gaan blazen en wat schertste mijn verbazing???

Negen procentpunten er al bij!!!
Opeens weer na vijf dagen kuren een FEV1 van 59 %...!
WAUW!!!!

Er zit dus flinke rek in mijn longcapaciteit. Het is jammer dat de rek er helaas ook 'naar beneden toe' in zit, maar het is super dat ik dus ook net zo hard weer 'naar boven kan rekken'.
We zijn dus goed op weg.
De medicatie doet blijkbaar wat voor me.

Ik merk ook al echt dat ik minder hoest, meer trek krijg en het eindelijk niet meer steeds zo koud heb.
Ik ben er nog niet, maar dat hoeft ook nog niet.
Volgende week donderdag mag ik me weer melden en kijken we verder.

Vooralsnog zit ik dus fijn thuis te kuren!!!