Gewoon Mara!

Terwijl er in mijn omgeving steeds meer CF-patiënten gelukkig een vaccin krijgen (al dan niet via de spillage-lijst), ben ik nog niet gebeld. Sterker nog..; ik belde afgelopen week de praktijk om eens te horen hoe het er voor stond en het blijkt nu dat er in onze gemeente nog niet eens vaccins geleverd worden. Dan kun je lang wachten naast je telefoon... Dus kabbelt het leven maar weer voort. Ben ik zelfs al weer twee keer vrijwillig wezen wandelen. Lijkt het virus me dan toch te pakken hebben gekregen? Het wandelvirus dus 😛... Ook mijn e-bike en ik zijn weer dikke vrienden geworden.  Verder train ik nog online met CysticFit, wekelijks met de fysio in de sportschool en deed ik zelfs deze week weer eens een YouTube-training.  Ik beweeg kortom nog steeds genoeg. Ik probeer mijn weerstand en conditie zo goed mogelijk te houden, zodat ik niet alleen luchtweginfecties maar ook een eventuele corona-infectie hoop te kunnen opvangen. Komende week mag ik ook weer voor controle naar het Haga; k

De vaccins... Ik wil er een stukje over schrijven. En eigenlijk ook niet...  Ik merk dat veel mensen in mijn omgeving denken dat ik óf al gevaccineerd ben óf heel snel aan de beurt zal zijn. Maar niets is minder waar. Daar waar ik eerst in de hoog-risicogroep viel (vanwege én longklachten én diabetes) zijn we ongemerkt gedegradeerd tot risicovolle kwetsbaren die tegelijk met de gezonde mens gevaccineerd kunnen worden. Ik had de hoop eind februari, begin maart de eerste prik te krijgen, maar ben nu net als de gezonde 18-60 jarige pas vanaf mei aan de beurt. Kijk maar naar dit overzicht: Het voelt heel naar om wel een medische risicogroep te zijn, maar niet als zodanig in de vaccinatierij te staan. Ik vind het ongelooflijk dat wij niet eerder gevaccineerd worden. Immers de maatregelen zijn er om de kwetsbaren te beschermen maar de vaccins zijn niet voor de kwetsbaren?!!  In de landen om ons heen worden de kwetsbaren wel eerder gevaccineerd, maar in ons land verdwijnen de meest effectieve

Woehoeeeeeeeeeee! Vandaag was het eindelijk zover; ik liep mijn allerlaatste kilometers van de Happy Fit Flow Challenge.  Na heel wat wandelingen zwoegen, zweten en naar adem happen, heb ik de virtuele finish in Lelystad aangetikt. Hoe het me de afgelopen dagen is vergaan voordat ik de finish bereikte? Wandeling achttien lijkt misschien heel liefdevol, maar was eigenlijk gewoon zwaar. Ondanks de zuurstof, was het dankzij de harde wind, flink werken om mijn kilometers te maken. In het weekeind ging ik twee keer geocachen in Pijnacker; één keer met buuvie en één keer ging Vic mee op de step. Maandag werd de 21e wandeldag gecombineerd met de kneuzen-dag van het stemlokaal. Het was er gelukkig rustig en met een eigen meegebracht potlood van Vic, kleurde ik een vakje rood. Vandaag vond de laatste wandeling plaats in Zoetermeer. Zelfs de graffiti was blij met mijn resultaat..;)  Toen ik in de auto zat op weg naar huis, drong het opeens tot me door. IK.HEB.HET.GEHAALD... Natte, zoute tranen v

Tot nog toe heb ik dus iedere dag gewandeld. Mijn enorme hardheid en strenge zelfdiscipline laten me ook voor deze challenge niet in de steek.  Zo hondstrouw als ik ben met medicatie nemen en vernevelen en zo gedisciplineerd als ik ben met trainen, komt deze tactiek me ook goed van pas met de challenge. Ik heb inmiddels al 87 kilometer gelopen en loop 28 kilometer voor op schema. Ik heb nog de tijd tot 21 maart om de laatste 17 kilometer te lopen.  Het enige waarin ik niet streng voor mezelf ben, is 'lopen in de regen'. Dat vind ik echt 'armoe' als het niet nodig is. Aangezien er de komende week veel regen wordt verwacht, denk ik dat ik voor het eerst wat vrije dagen tussendoor plan. Natuurlijk kan ik tussen de buien door lopen, maar als het niet nodig is...  Inmiddels ben ik er wel achter dat het lopen met zuurstof vele malen prettiger is. Al krijg ik wel een zweetrug van die fles op mijn rug en moet ik op het einde van de wandeling de tas wel wat ondersteunen vanwege

Ondertussen loop ik flink door voor de Happy Fit Flow Challenge van  Move4Air . Na twaalf dagen heb ik al 59 kilometer gelopen. Ik had nooit gedacht dat ik zoveel kilometers zou maken, ik loop zelfs 17 kilometer voor op schema.  Wandelen gaat niet mijn hobby worden, dat staat vast. Zonder zuurstof wandelen blijkt niet echt een optie en met die zware zuurstof op mijn rug, word ik er niet perse blij van. Ook voel ik na iedere wandeling mijn heupen. Mijn lijf is deze vorm van beweging echt niet gewend.  Dat was het gezeur voor nu. Het is wel echt prachtig weer geweest de afgelopen dagen en ik geniet van het buitenzijn. En als ik het combineer met geocachen, vind ik het echt heel leuk om te doen!  Kijk maar eens mee wat ik de afgelopen dagen heb gedaan: Vic zit op boulderen, maar heeft al maanden geen les meer. Voor de voorjaarsvakantie was er een speurtocht uitgezet in Rotterdam die startte bij zijn boulderhal. Dat was een mooie en gezellige combinatie met mijn wandeling. De achtste wande