Gewoon wisselend!

Deze week kenmerkt zich door een hoop wisselende stemmingen.
Door goede en leuke berichten als ook door mindere berichten.

De week startte met een bezoek aan de oncoloog. Op dit moment ervaar ik gelukkig weinig klachten door de hormoonkuur. De pillen (Tamoxifen) moeten er voor zorgen dat mijn oestrogenen niet meer communiceren met de tumor-receptoren. Ik maak echter nog steeds wel veel oestrogeen aan en dit is een indicatie om ook te gaan starten met injecties.
De injecties gaan er voor zorgen dat mijn eileiders helemaal stil worden gelegd. Maar de injecties kunnen ook weer een boel bijwerkingen met zich meebrengen. Dus het is even afwachten hoe mijn lichaam en psyche hier op gaat reageren.

Maandagavond hoorde ik dat een lieve CF-collega is overleden op 39 jarige leeftijd. We kennen elkaar nog van de Hyves lang geleden en gingen van lange brieven schrijven, naar appjes en lieve kaartjes sturen. Het is een onwerkelijk en ook confronterend gevoel dat ze er niet meer is.
Rust zacht, mooi mens.

Leuke berichten zijn dan weer dat onze kleine man aanstaande zaterdag af mag zwemmen voor zijn A-diploma. We zijn beretrots op ons ventje die pas met 22 maanden los ging lopen maar nu toch binnen het jaar zijn zwemdiploma zal gaan halen.

Ook ik red me momenteel conditioneel goed. In de sportschool ben ik mijn trainingsschema voortdurend aan het ophogen. Sinds deze week ben ik zelfs af en toe een minuutje aan het hardlopen (2 minuten af, 1 minuut op) op de loopband. Het maakt me trots en blij dat het eindelijk eens lukt om wat op te bouwen in plaats van voortdurend af te breken.

Ik ga dus van lachen naar huilen naar weer lachen. Precies zoals het leven is.