Gewoon 'ons niet vergeten' en KVL -192

Hebben jullie de persconferentie gezien? Ik heb met tranen zitten kijken. Want eindelijk, E.I.N.D.E.L.I.J.K. is er bekend wanneer ik ongeveer een uitnodiging ga krijgen voor vaccinatie. 

Op 15 april zag ik op Twitter opeens foto's voorbijkomen van 'Vergeet-ons-niet-Hugo'. Twee dames die in hetzelfde kwetsbare schuitje zitten als ik, stonden in Den Haag vergeet-me-nietjes uit te delen voorafgaand aan het coronadebat, om aandacht te vragen voor onze groep kwetsbaren die steeds verder naar achteren werden geschoven in de planning maar van wie het merendeel al meer dan een jaar in thuisisolatie zit. Alle kopstukken zag ik voorbijkomen, waaronder Ploumen, Jetten, Rutte en als toetje Hugo de Jonge. Wat een ludieke en sympathieke actie van deze actiegroep. 

In het daaropvolgende coronadebat werden er eindelijk eens kamervragen gesteld over onze 'vergeten groep' en gaf Hugo al aan te zullen kijken wat hij kon doen. Afgelopen dinsdag had 'Vergeet-ons-niet-Hugo' een online meeting met de demissionair minister. Blijkbaar maakte dit wederom veel indruk en bevestigde dit de keuze om onze vaccinatieplanning (eindelijk) iets te vervroegen.

Vanaf begin mei kan ik een uitnodiging verwachten via de huisarts om me bij de GGD te laten vaccineren met Pfizer of Moderna. Hopelijk heb ik dan medio of eind mei de eerste prik er in zitten. Ik kan niet uitleggen hoe veel rust het in mijn hoofd geeft te weten dat ik aan de beurt kom, dat ik nu weet waar ik aan toe ben, dat er een lichtje aan het einde van de tunnel is.

Ik merk in mijn (directe) omgeving dat anderen zich soms toch niet goed realiseren hoe ons leven er al meer dan een jaar uit ziet. Ik klaag niet, ben nog steeds een gelukkig mens, maar het is wel zwaar. Ik durf nauwelijks winkels in, zie niemand binnenshuis, ben ontzettend gebrand op de hygiëne en ben inmiddels het wandelen en fietsen met iedereen ook wel eens beu. Hoe fijn zou het zijn als ik me straks alleen, net als 'iedere andere Nederlander', aan de gewone maatregelen hoef te houden. Dat ik gewoon, met inachtneming van de anderhalve meter, weer bij vrienden binnen durf te zitten. Ik even naar de supermarkt kan gaan om nog even iets te halen. Dat ik niet voortdurend meer bang hoef te zijn om besmet te raken.

Hoewel ik begreep dat het onmogelijk was, opende ik de ochtend na de persconferentie hoopvol de brievenbus. Hahahaha, mooi hoe dat werkt. Dat zal ik vanaf nu iedere dag blijven doen totdat ik eindelijk die uitnodiging daadwerkelijk in handen heb.