Gewoon O2.
Hoe het gaat?
Mijn buik voelt wat rustiger. Ik heb sinds gisteravond geen pijnstilling meer genomen. Maar echt de boel ontlasten, gebeurt eigenlijk nog niet.
Rond lunchtijd kwam de zaalarts even kijken en voelen. Ze voelt wel wat beweging (peristaltiek) en dat is positief. Het is nog niet zoveel als zou moeten, maar de darmen liggen in ieder geval niet stil. Ook was de buik soepel genoeg, hoewel wel duidelijk is dat het mij bovenin de buik nog pijn doet. De ophoping lijkt dan ook boven in de buik te zitten, daar waar het klysma niet bij komt.
Na overleg met de professor is nu besloten de coloforte terug te draaien naar twee liter per dag (fijn!), de klysma's tijdelijk te stoppen (helemaal fijn!) en langzaam een beetje te gaan starten met eten (lekker!). Ik snap alleen niet zo goed hoe die laatste restjes er dan uit moeten komen. De verpleegkundige denkt dat het eten mogelijk wat meer druk zal geven en de coloforte de boel blijft losweken.
Morgen wordt er opnieuw gevoeld en gekeken en maandag wordt er dan een nieuwe buikoverzicht-foto gemaakt.
Daarna hebben we het nog over mijn benauwdheid gehad. De saturatie is gewoon niet goed genoeg. Dus in overleg, en met een beetje pijn in mijn hart, hebben we besloten dat ik weer tijdelijk aan het zuurstof moet. Ik sta voorlopig op twee liter ingesteld. Het zorgt er hopelijk voor dat ik net wat sneller en makkelijker kan herstellen. En dat is nodig!
Dat waren alle medische feitjes.
Verder zijn Sebastiaan en Vic weer fijn op bezoek geweest. We zijn met de rolstoel even naar beneden geweest om naar de vissen te zwaaien en de aardbeiensnoepjes (weten jullie nog?) liggen weer in mijn nachtkastje op Vic te wachten (hij heeft ze samen met papa in de supermarkt uitgezocht). Vic snapt heel goed dat mama 'een beetje ziekig is', zoals hij dat zegt. Hij komt met alle plezier op bezoek en stapt weer vrolijk naar buiten. S Avonds bellen we nog even met FaceTime voor het slapen gaan, wat een uitvinding! Hoewel ik beide mannen natuurlijk enorm mis, weet ik wederom dat ik eerst hier moet zijn voordat ik thuis weer optimaal van ze kan genieten.
Mijn buik voelt wat rustiger. Ik heb sinds gisteravond geen pijnstilling meer genomen. Maar echt de boel ontlasten, gebeurt eigenlijk nog niet.
Rond lunchtijd kwam de zaalarts even kijken en voelen. Ze voelt wel wat beweging (peristaltiek) en dat is positief. Het is nog niet zoveel als zou moeten, maar de darmen liggen in ieder geval niet stil. Ook was de buik soepel genoeg, hoewel wel duidelijk is dat het mij bovenin de buik nog pijn doet. De ophoping lijkt dan ook boven in de buik te zitten, daar waar het klysma niet bij komt.
Na overleg met de professor is nu besloten de coloforte terug te draaien naar twee liter per dag (fijn!), de klysma's tijdelijk te stoppen (helemaal fijn!) en langzaam een beetje te gaan starten met eten (lekker!). Ik snap alleen niet zo goed hoe die laatste restjes er dan uit moeten komen. De verpleegkundige denkt dat het eten mogelijk wat meer druk zal geven en de coloforte de boel blijft losweken.
Morgen wordt er opnieuw gevoeld en gekeken en maandag wordt er dan een nieuwe buikoverzicht-foto gemaakt.
Daarna hebben we het nog over mijn benauwdheid gehad. De saturatie is gewoon niet goed genoeg. Dus in overleg, en met een beetje pijn in mijn hart, hebben we besloten dat ik weer tijdelijk aan het zuurstof moet. Ik sta voorlopig op twee liter ingesteld. Het zorgt er hopelijk voor dat ik net wat sneller en makkelijker kan herstellen. En dat is nodig!
Dat waren alle medische feitjes.
Verder zijn Sebastiaan en Vic weer fijn op bezoek geweest. We zijn met de rolstoel even naar beneden geweest om naar de vissen te zwaaien en de aardbeiensnoepjes (weten jullie nog?) liggen weer in mijn nachtkastje op Vic te wachten (hij heeft ze samen met papa in de supermarkt uitgezocht). Vic snapt heel goed dat mama 'een beetje ziekig is', zoals hij dat zegt. Hij komt met alle plezier op bezoek en stapt weer vrolijk naar buiten. S Avonds bellen we nog even met FaceTime voor het slapen gaan, wat een uitvinding! Hoewel ik beide mannen natuurlijk enorm mis, weet ik wederom dat ik eerst hier moet zijn voordat ik thuis weer optimaal van ze kan genieten.
Stapje vooruit, en voor je gevoel misschien even een stapje achteruit, maar alles voor een goed en snel herstel! Dapper! Kus!
BeantwoordenVerwijderenHet zit je niet mee,meid.Maar er wordt gewerkt aan herstel en hopelijk ga jij dat snel merken.Gelukkig blijft Vic er vrolijk onder,dat geeft jou ook weer rust.Geniet van de bezoekjes van je mannen en hou je haaks !
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,Carla
ps.zondag 4 maart RTL4 11.00 uur "In de apotheek" ; in dit programma word ik gevolgd op mijn werk en thuis....misschien vind je het leuk om te kijken......
Hoi Mara,
BeantwoordenVerwijderenAls ik dit allemaal weer lees dan denk ik weer (dat denk ik vaak): wat heb ik toch geboft. Met name als je kinderen klein zijn is het zo moeilijk om in het ziekenhuis te liggen.
Hoop dat buik en longen zich snel weer gedragen zoals het hoort
Ik wens je dus weer volhouden en doorzetten toe.
liefs van Elly
Lieve Mara,
BeantwoordenVerwijderenOh wat een nieuws toch weer. Ik hoop dat de kuur en de zuurstof je helpen om weer snel op te knappen. En dat je buik zich snel zal legen zodat je ook daar weer "lucht" krijgt. Meis ik denk aan je.
Liefs Linda
ps. Wel naar dat elke keer als ik weer naar het ziekenhuis moet jij ook in het ziekenhuis ligt. Knap maar snel op.
Pfff, hier ook al driedubbele ellende... (Doelend op het blog van Petra, ik prijs me meer dan gelukkig en tevreden met een ordinair verkoudheidje!).
BeantwoordenVerwijderenHet is niet niks wat je allemaal moet verhapstukken. Ik kan niet meer dan je opnieuw een digitale knuffel geven en hopen dat ook jij snel en weer gefixt huiswaarts mag.
hoop dat je snel opknapt meid.
BeantwoordenVerwijderenen snel weer wat lucht gaat krijgen.
en dan snel naar huis en van je mannen genieten.
liefs xx marion
Ook een dikke knuffel van mij!
BeantwoordenVerwijderenxxx!
Ik loop echt achter met het lezen van jullie blogs, zo liggen er opeens twee collega-cf-mama's in het ziekenhuis (jij en Petra)! Balen joh, dat er toch zuurstof aan te pas moet komen (is mij ook al een aantal keer gebeurd en dat voelt voor mij toch een beetje aan als falen, ook al kun je er niks aan doen...) maar het is voor een goed doel, hopelijk knap je er sneller van op! Veeeeeel beterschap!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Erika