Gewoon hetzelfde.

Vol verwachting zitten we met z'n allen te wachten. De belangrijkste vraag van de dag is toch wel iedere keer: 'of er al resultaat is in de toiletpot?'
Sinds donderdagmiddag gebruik ik liters laxeerdrank (coloforte) en sinds zaterdagmiddag ben ik langzaam aan weer begonnen met eten. Maar tot nog toe met 'zero resultaat'. En dat valt tegen! Ik hebt echt minder buikpijn, de zaalarts vindt mijn buik soepel aanvoelen en er borrelt af en toe wat in mijn buik. Maar desondanks nog niet het gewenste resultaat. Daar moet ik dus sowieso op wachten voordat we kunnen kijken wanneer ik eventueel met pomp naar huis zou kunnen.

Het zuurstofgebruik is prettig. Ik merk dat mijn lijf minder gejaagd aanvoelt. Ik kom meer tot rust en hoop dat hierdoor meer energie wordt gebruikt voor het herstel van mijn lijf. Driemaal per dag krijg ik mijn antibioticagiften en tussendoor ben ik afgekoppeld. Dat is prettig; het geeft me net iets meer vrijheid in mijn kamertje van drie bij vier.
Omdat de nachten kort zijn (om zes uur sochtends beginnen we met de eerste giften) probeer ik overdag wat bij te slapen. Daarnaast krijg ik gelukkig regelmatig bezoek, surf ik wat rond op internet, lees een tijdschriftje of staar wat voor me uit.

Het plan is om vanavond (met zuurstoftankje) te proberen een rondje over de afdeling te lopen. Ik moet toch ergens weer gaan mobiliseren. De afgelopen weken op de bank hebben ook niet echt bijgedragen tot een goede conditie. Daar waar ik invloed kan hebben op mijn fysiek welzijn, probeer ik uiteraard alles eruit te halen! Maar stapje voor stapje, ik weet het!