Moederdag.

Om half acht vanochtend hoorde ik kleine Vic roepen. Papa Sebastiaan sprintte zijn bed uit en ik? Ik hield me netjes slapende... Een half uur later, ik was zowaar weer in slaap gevallen, werd ik gewekt door het heldere stemmetje van Vic die me vertelde dat het moederdag is. Sebastiaan en Vic hadden voor een heerlijk ontbijt-op-bed gezorgd.

Vic vond het prachtig, kruimelde er lustig op los (aan mijn kant van het bed!), we smulden van de aardbeitjes en het andere lekkers en ik fluisterde hem toe hoe blij ik ben dat ik zijn mama mag zijn.

Want dat is wel duidelijk: ik ben zo trots dat Vic in ons leven heeft mogen komen. Het moederschap is helaas niet voor iedereen bereikbaar die dat wil. Ik realiseer me dat natuurlijk ten zeerste.
Kleine Vic is ons mooie wonder, het wonder dat ons leven verrijkt. Zonder Vic had ik vandaag geen moederdag kunnen vieren. Hij is degene (nouja, met een beetje hulp van papa natuurlijk ;)) die er voor heeft gezorgd dat ik moeder mag zijn!

Voor alle mama's: een fijne moederdag vandaag!