Vic.

Sebastiaan en ik pogen altijd om kleine Vic (die eigenlijk inmiddels al lang zo klein niet meer is..) zo min mogelijk te laten lijden onder alle fysieke rompslomp van mij. Toch merk je na iedere opname weer dat hij er min of meer onder geleden heeft.

Dit keer was Sebastiaan gelukkig met Vic thuis toen ik in het ziekenhuis lag. Toen ik thuis kwam, hebben de moeders en ik samen voor Vic gezorgd. We hebben weer zo goed mogelijk gepoogd zijn leventje zo normaal mogelijk te laten verlopen; op zijn vaste dagen naar het kinderdagverblijf, slapen in zijn eigen bed en altijd een ouder om hem heen.

Desondanks merk je dan toch wat gedragsveranderingen bij hem. Nieuw was 'babytje Vic'. Sinds ik thuis ben gekomen, zette hij vaak zijn babystemmetje op, kan dan ook niet meer normaal praten en wil alleen maar met zijn mama kroelen. Kusjes geven, knuffelen en veel op schoot zitten 'wang aan wang'. Inmiddels zien we 'babietje Vic' steeds minder vaak. 
Toen mijn moedertje (oma Cee) het huis had verlaten en ik de eerste week alleen voor Vic ging zorgen, had hij opeens weer plasongelukjes. Arm ventje! Het gaat hem dus blijkbaar ook niet altijd even gemakkelijk af en dat is heel logisch en begrijpelijk.

Van de week was ik met hem in de achtertuin, we sprongen samen van tuintegel naar tuintegel. Vic had er zo veel plezier in en vond het prachtig. Ook ik genoot! Ik realiseerde me weer hoeveel leuker en fijner het is als je ook fysiek met je kind mee kunt komen. Normaal is dat helaas niet voor mij weg gelegd (het springen van tegel naar tegel roept onbedaarlijke hoestbuien op).
Het gaf me plezier, maar ook even verdriet. Ik weet dat ik alles geef om een leuke, lieve moeder voor Vic te zijn. Maar hoeveel makkelijker zou het zijn als ik ook fysiek alles zou kunnen geven? Het maakt me geen 'mindere moeder' als ik het niet kan, maar het maakt het leven met een bijna-kleuter makkelijker en misschien nog leuker.
Voor nu geniet ik van de fysieke capaciteiten die ik wel heb en probeer ik deze zo goed mogelijk uit te breiden, zodat ik straks nog meer kan met lieve Vic! Ik denk zoal aan: samen een sprintje trekken naar de speeltuin, meerdere liedjes achter elkaar kunnen dansen, lange fietstochten kunnen maken en uitgebreid samen stoeien. Kom maar op met die lucht!