Weertje...!

Wat een prachtig weer, wat een prachtig leven! Oh, oh, wat genieten we toch. Ik roep al drie dagen achter elkaar: 'Wat hebben we het toch goed met ons drietjes'! We leven het leven en dat is heerlijk. Gewoon lekker aanrommelen met zijn drietjes zonder het idee te hebben dat we ergens in belemmerd worden.

De kuur slaat aan, ik durf het hardop te zeggen! Ik ben veel minder benauwd, hoest nauwelijks en geef bijna geen sputum meer op. Soms voel ik nog wel wat pruttelen in een long, maar het kost me veel moeite en energie om er een klein sputumpje uit te krijgen. Ook de weegschaal staat te juichen. Nu hebben we wel van het weekend een nieuwe gekocht, waarop we beiden zo'n twee kilo zwaarder wegen..., maar dan nog. Als het leven zo door mag gaan (ook na beëindiging van de intraveneuze en extra orale kuur), worden/ blijven we heel, heel blij!!!

De paasdagen waren gevuld, maar onder voorbehoud. Beide dagen zijn Vic en ik netjes naar bed gegaan voor ons middagtukje en het plan was ook om vooral op de bank te zitten bij het bezoek en niets te doen (niet meehelpen, niet tillen; gewoon zitten dus!). Bedankt familie en buren voor de gezelligheid!

Het doel is nu om weer wat conditie op te bouwen. Vandaag twee keer weer even kort gedanst met mijn kleine ventje; ik durfde het weer aan! En zelfs even kort met hem een rondje gerend door het huis. Allemaal om even te voelen hoe het voelt. Vanavond ben ik een wandelingetje gaan maken en kleine Vic wilde natuurlijk weer mee. We speelden verstoppertje, liepen hand in hand door onze woonwijk en zochten samen de eendjes in het water. De sproeier die we onderweg tegen kwamen, vond Vic natuurlijk helemaal te gek:

Het zonnetje schijnt buiten en het zonnetje schijnt in ons hart! Kom maar op met die mooie zomer!