En? Wat denk je zelf?

Ik denk helemaal niets. Nou ja.., misschien een beetje, maar ook ik weet het niet.
Ik ben dol op 'meest-gestelde-vragen'. En in aanloop naar mijn poli-controle van aanstaande woensdag wordt de volgende vraag voortdurend aan me gesteld: 'En? Wat denk je zelf?'.

Eigenlijk had ik beloofd nog niets te schrijven over mijn fysieke toestand en eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik er over kan zeggen. Ik val niet af, ik heb geen koorts, maar wel verhoging. Heel soms wat bloed, ik blijf hoesten en ben snel buiten adem. Fit word ik niet. Maar het is te doen of zo... Geef mij mijn doosje paracetamol en ik kom de dag wel door.

Ik heb, op eigen initiatief, een sputumkweek van te voren opgestuurd (hoe hip!) en zal woensdag een longfunctie gaan blazen. Dit zal denk ik het verdere beleid gaan bepalen. En wat dat beleid zal zijn? Het kan variëren van een nieuwe orale kuur, afwachten, tot een opname. Ik weet het echt niet!

Mijn arts kan ik na al die jaren nog steeds niet inschatten. Hij is meestal niet zo van de opnames, ziet vaak mogelijkheden die ik niet zie en die meestal ook niet uitkomen. Echter het laatste half jaar dreigt hij al met een opname.
Dus weet je wat; ik laat het jullie zo snel mogelijk weten zodra ik woensdag ben geweest!

P.s. Ik ben overigens best een klein beetje zenuwachtig voor woensdag. Aan niemand verder vertellen hoor!

Reacties

  1. Anoniem2 april 2011 om 22:28

    Lieve Mara,ik ga duimen voor je ,as woensdag !!!
    Ik hoop dat je vandaag een goude randje dag heb gehad, Mara! Geniet lekker van jullie weekend en meis ,woensdag is woensdag ! Ik zal een zonnestraaltje sturen.........
    Dikke knuff en groetjes aan de boys.
    Liefs Missie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Marlies2 april 2011 om 23:02

    Wat lastig he, als je zelf zo slecht in kunt schatten wat de dok er van zal gaan zeggen. Juist dat wachten op 'het oordeel' vind ik altijd het moeilijkste van het hele verhaal.
    Meid, ik hoop van harte dat het voorjaarszonnetje je zoveel goed doet, dat je je doosje paracatamol ook snel weer de deur uit kunt gooien. Sterkte (met afwachten tot) woensdag!
    liefs, Marlies

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem3 april 2011 om 17:50

    P.S. ik vertel niets verder hoor; dappere vrouw.

    groet van J.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem3 april 2011 om 23:03

    He kanjer,

    Hopelijk zijn de weergoden je gunstig gezind en gaat de zon volop schijnen. Hou het moment waarop de zon doorbrak maar voor ogen! Ik denk aan jullie.

    X
    Evelien

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem4 april 2011 om 15:14

    Hey darling,

    Weet niet wat ik moet zeggen, ehhh schrijven in dit geval. Maar weet dat we aan jullie denken!!!!

    X, An

    BeantwoordenVerwijderen
  6. alie4 april 2011 om 22:29

    Och, ik hoop zo dat het positief voor je gaat uitvallen.
    En dat je al zenuwachtig bent is heel normaal hoor. Ik schijt tegenwoordig ook zeven kleuren als ik mijn neus weer mag laten zien.

    Ik wens je veel succes en toi, toi, toi voor woensdag. Zet 'm op. Je gaat die longfunctiescore van de vorige keer even overlevelen. :-)

    Liefs Alie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Cash en Els5 april 2011 om 17:10

    Ha Mara, succes morgen. Hoop dat het meevalt en dat je geen koffertje hoeft in te pakken.
    Zonnetje doet meestal wel goed maar vandaag was het weer een koude dag dus dat schiet niet op.

    Ik zal morgen voor je duimen, groetjes,

    Els

    Ps infuustasjes wat een idee maar wat voor een maat? Voor een pomp of easypump?? That's the question.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jolanda5 april 2011 om 19:57

    Logisch dat je er best zenuwachtig voor bent..
    Succes morgen!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Anoniem5 april 2011 om 21:06

    Goh, waar hadden wij het ook alweer over tijdens het patatjes eten zus? Toi toi voor morgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Anoniem5 april 2011 om 22:13

    Ik zal aan je denken morgen!
    Liefs & sterkte, Sabine

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gewoon alweer december en KVL -271

Afbeelding
Voordat ik het wist, was november alweer voorbij en heb ik die maand helemaal geen blogje geplaatst.  Op zich een goed teken natuurlijk, dat betekent ook dat ik niet zoveel te melden heb en alles gewoon z'n gangetje gaat. Ik mocht me eind november nog wel melden op de longpoli. Dit keer kon ik helaas niet blazen met mijn 'lievelings' maar ik probeerde al haar tips wel toe te passen (vooral het zitten als een soort gorilla 😃 op het puntje van mijn stoel).  En dit zorgde er voor dat ik een even goede longfunctie blies als de laatste keer met haar. Mijn arts was er voor de tweede keer niet en dat was wel jammer. Hoe aardig de verpleegkundig consulent ook is, ik raak altijd geïnspireerd en gerustgesteld door mijn eigen arts.  De afgelopen maand bleek ook dat, ondanks een kleine verslechtering van de osteoporose, ik moest stoppen met de medicatie hiervoor. Drie weken lang werd ik bijna dagelijks ingepland voor het telefonisch consult bij de oncoloog. Maar wie er belde.... ho ma
Meer lezen

Gewoon scopisch bekeken en KVL -274

Afbeelding
Waar ik al een paar keer op hintte, was een scopie die ik helaas weer eens moest ondergaan. Ik twijfelde even of ik het hier zou schrijven (want: gênant) maar ik heb dit blog ook juist om te laten zien hoe het is om te leven met CF en een kankerverleden. Dus daarom ga ik toch maar met de billen bloot 😉. Vanaf oktober had ik opeens regelmatig bloed bij de ontlasting en ook in grote hoeveelheden. Daarnaast is sinds het gebruik van Kaftrio mijn stoelgang ook echt wel veranderd (sorry voor al deze gênante details nogmaals) en heb ik last van veel gasvorming en slijm. Het bloed baarde me zorgen en als je eenmaal een keer kanker hebt gehad, voelt niks meer veilig.  Na overleg met de longpoli werd besloten een scopie bij de MDL-afdeling aan te vragen. Het is sowieso beleid om iedere vijf jaar een scopie te maken, omdat wij als CF-ers (ook nog eens..) een grotere kans hebben op darmkanker en toevallig was mijn scopie ook al weer vijf jaar geleden genomen.  Na een aantal weken wachten (zenuwsl
Meer lezen

Gewoon het Haga en KVL -284

Afbeelding
Inmiddels lig ik al weer bijna twee weken in het ziekenhuis. De dagen vliegen voorbij. De eerste dagen was ik eigenlijk te ziek om er überhaupt over na te denken hoe lang ik er al was, maar nu komt de realisatie wat meer om de hoek kijken. Langzaam ga ik thuis wat meer missen of irriteer ik me net wat meer aan kleine dingen hier. En dat is een goed teken! Er komt weer wat meer lucht in mijn hoofd en meer lucht in mijn lijf. De koorts lijkt nu een aantal dagen echt weg te zijn en in rust gebruik ik ook al een aantal dagen geen zuurstof meer. Ik ben aan het bewegen met de fysio en ga ook zelf regelmatig even wandelen naar beneden.  De ochtenden worden hier in beslag genomen door de dagelijkse zorg, maar ook door een haakwerkje of Netflix. Gelukkig krijg ik ook regelmatig bezoek en zo ben ik, voordat ik het wist, al weer twee weken verder.  Maandag mag ik weer een longfunctie blazen en is er weer groot bloedonderzoek. Dit zal bepalend zijn voor het verdere beleid dat dinsdag wordt bedacht
Meer lezen