Als aan een zijden draadje..

Vanochtend was het weer tijd voor een uitgebreide douchebeurt. Heerlijk mijn haren wassen, zoals ik dat al twee keer eerder zelf had gedaan deze kuur. Ik plakte dit keer zelf het infuus af, sopte me suf en zorgde weer voor heerlijk ruikende haren.
Na afloop van het douchen het zakje weer verwijderd en de restjes water van de infuuspleister (tegaderm) verwijderd. Daarna mezelf aangekleed en naar beneden gegaan alwaar oma Cee en Vic midden in een knipcursus zaten.

Aan tafel met een bakje koffie begon het onheil: ik voelde iets nats langs mijn arm lopen. Ik keek in mijn mouw en zag een helderrode, volgelopen biopatch (soort rond pleistertje om de insteekopening van de Midline). Foute boel!!! Snel mijn jurkje uit en kijken wat er aan de hand is. Het bloed liep inmiddels onder de tegaderm uit... Alles maar droog gemaakt met wat gaasjes en het kantoor van de thuiszorg gebeld.

De dame was vriendelijk en beloofde iemand te sturen. Een kwartier later nam de teamleider contact op die aangaf het umc te willen bellen voor overleg. Ik gaf zelf aan het idee te hebben dat alles nog goed zat, en te hopen dat het na verschoning over zou zijn. We bespraken dat ik een half uur later gewoon mijn antibiotica mocht gaan verwisselen en er iemand langs zou worden gestuurd voor de verschoning. Hoewel ik wel enigszins geschrokken was, geloofde ik in mijn lijn. De afspraak was wel dat als de verschoning niet zou werken, ik terug moest naar Utrecht.

Dus om half 1 ging ik zitten voor de grote wisseltruc. Ik koppelde de Cefta af en voordat ik het wist, liep mijn hele lijn vol met bloed en liep het bloed op tafel. Shit, waar is dat klemmetje gebleven? De boel afgeklemd en weer gaan bellen met kantoor. Omdat de dame geen verpleegkundige was en ik graag direct contact wilde ben ik vervolgens alle nummers gaan bellen die ik had en uiteindelijk wist de teamleider mijn paniek weer te beheersen. In tranen vertelde ik hem wat er gebeurde en dat ik het allemaal ook even niet meer wist. Onder zijn verbale aanmoediging flushte ik de lijn door. Net op dat moment viel de verbinding weg...
Maar hee: de midline liep door en lekte niet onder de tegaderm. Dat was het eerste positieve teken.

Een uur later kwam er een thuiszorgelf voor de verschoning. Ze was lief, rustig en bekeek de boel eens goed. Het flushen (doorspuiten met nacl) ging goed en ze verschoonde het geheel. Ze gaf eerlijk toe het verwisselen van de griplock ook eng te vinden, maar deed het met precisie en goede moed.

Kortom: de boel loopt weer en ziet er fris en schoon uit. Het idee is toch dat ik vanochtend de boel geforceerd heb. Mogelijk heb ik me gestoten waardoor de insteekopening is gaan bloeden. Waarom de lijn opeens bloed is terug gaan geven is onbekend, maar is niet perse slecht. Haren wassen doe ik voorlopig maar even niet zelf meer. Ik wil deze Midline absoluut behouden.
Maar even spannend was het vanochtend zeker wel!