Voorzorgsmaatregelen.
Deze kuurperiode heb ik helaas al twee keer moeten zeggen dat mensen niet op bezoek mochten komen. Niet omdat het niet lukte, of ik het niet wilde, maar beide bezoekers enorm verkouden waren.
Een aantal jaar geleden lette ik daar helemaal niet op. Was iemand verkouden, ziek aan het worden? Het maakte me niet uit, we kusten toch gewoon niet?
Het afgelopen jaar heb ik geprobeerd (en probeer ik nog steeds) daar kritischer in te zijn. Ik vernam het ook van een cf-collega die te horen had gekregen verkoudheden en virussen uit de weg te gaan. Ook mijn longarts roept tegenwoordig steevast dat ik als jonge moeder nu eenmaal meer in aanraking kom met allerlei virussen en verkoudheden. Nu moet ik zeggen dat kleine Vic vrijwel nooit ziek is (en dat klop ik meteen enorm hard af), maar ik ben vaak wel degene die hem brengt en haalt van het kinderdagverblijf.
Het advies om verkoudheden en virussen uit de weg te gaan is onhaalbaar. Dat zou betekenen dat ik per direct geen sociaal leven meer heb: niet meer naar de supermarkt, niet meer werken, geen dagjes weg meer, geen bezoekjes...gewoon binnen blijven in mijn schijnheilige cocon. Het zou ook betekenen dat Sebastiaan en Vic nooit meer het huis uit mogen, stel dat ze iets mee nemen. Onhaalbaar dus!
Waar ik wel rekening mee kan houden is met het bezoek. Dus:
Lieve familie en vrienden: willen jullie mij helpen? Nee zeggen vind ik best wel eens lastig. Ik vind het vaak allemaal veel te gezellig. Als jullie enorm verkouden zijn en we hebben afgesproken, willen jullie mij dan helpen met sterk blijven en te zeggen dat bezoekjes dan niet bevorderlijk voor mij zijn?
Ook wat betreft het segregatiebeleid met betrekking tot het onderling contact tussen cf-collegae ervaar ik enige moeite. Voor de leken: het komt er op neer dat wij elkaar niet meer mogen ontmoeten vanwege de kans op kruisbesmetting. De meningen en onderzoeken hieromtrent zijn echter wisselend. Nu ik een gezin heb, wil ik echter iedere kans op besmetting uitsluiten, dat ben ik verplicht aan Vic (en Sebastiaan en mijzelf).
Dus:
Lieve CF-collegae: hoe graag ik jullie ook zou willen zien en live met jullie bij zou willen kletsen, ik durf het niet zo goed. Ik zou dolgraag een dansje met jullie willen wagen op beachdance, een knuffel komen brengen als het niet zo goed gaat of een bakje koffie willen drinken, maar ik moet voor mezelf kiezen. Misschien ooit in de buitenlucht weer.
Een aantal jaar geleden lette ik daar helemaal niet op. Was iemand verkouden, ziek aan het worden? Het maakte me niet uit, we kusten toch gewoon niet?
Het afgelopen jaar heb ik geprobeerd (en probeer ik nog steeds) daar kritischer in te zijn. Ik vernam het ook van een cf-collega die te horen had gekregen verkoudheden en virussen uit de weg te gaan. Ook mijn longarts roept tegenwoordig steevast dat ik als jonge moeder nu eenmaal meer in aanraking kom met allerlei virussen en verkoudheden. Nu moet ik zeggen dat kleine Vic vrijwel nooit ziek is (en dat klop ik meteen enorm hard af), maar ik ben vaak wel degene die hem brengt en haalt van het kinderdagverblijf.
Het advies om verkoudheden en virussen uit de weg te gaan is onhaalbaar. Dat zou betekenen dat ik per direct geen sociaal leven meer heb: niet meer naar de supermarkt, niet meer werken, geen dagjes weg meer, geen bezoekjes...gewoon binnen blijven in mijn schijnheilige cocon. Het zou ook betekenen dat Sebastiaan en Vic nooit meer het huis uit mogen, stel dat ze iets mee nemen. Onhaalbaar dus!
Waar ik wel rekening mee kan houden is met het bezoek. Dus:
Lieve familie en vrienden: willen jullie mij helpen? Nee zeggen vind ik best wel eens lastig. Ik vind het vaak allemaal veel te gezellig. Als jullie enorm verkouden zijn en we hebben afgesproken, willen jullie mij dan helpen met sterk blijven en te zeggen dat bezoekjes dan niet bevorderlijk voor mij zijn?
Ook wat betreft het segregatiebeleid met betrekking tot het onderling contact tussen cf-collegae ervaar ik enige moeite. Voor de leken: het komt er op neer dat wij elkaar niet meer mogen ontmoeten vanwege de kans op kruisbesmetting. De meningen en onderzoeken hieromtrent zijn echter wisselend. Nu ik een gezin heb, wil ik echter iedere kans op besmetting uitsluiten, dat ben ik verplicht aan Vic (en Sebastiaan en mijzelf).
Dus:
Lieve CF-collegae: hoe graag ik jullie ook zou willen zien en live met jullie bij zou willen kletsen, ik durf het niet zo goed. Ik zou dolgraag een dansje met jullie willen wagen op beachdance, een knuffel komen brengen als het niet zo goed gaat of een bakje koffie willen drinken, maar ik moet voor mezelf kiezen. Misschien ooit in de buitenlucht weer.
Dat blijft moeilijk lieve Mara, die segregatie. Wat zou ik graag eens bij jullie langskomen om jou en kleine Vic een stevige knuffel te geven en lekker real-life bij te kletsen (en natuurlijk Sebastiaan ook, maar hem zien we zo eens in het jaar ;). Wat dat betreft waren die weekenden natuurlijk helemaal top vroeger! Maar ik begrijp je overwegingen helemaal: riep ik op het laatste CF-weekend ook nog dat ik vond dat we dat zelf moesten kunnen bepalen, nu we kindertjes hebben liggen de prioriteiten ineens héél anders. We zullen het ermee moeten doen helaas...
BeantwoordenVerwijderenWat betreft de virussen misschien een kleine tip: veel handen wassen, of eventueel zelfs handalcohol gebruiken. Het scheelt hier echt, ik laat het de kinderen nu ook standaard even doen als ze uit school komen.
lieve groetjes, Marlies
Hoi Mara,
BeantwoordenVerwijderenOok hier GROTE herkenning. Als je kinderen hebt , beslis je het allemaal niet meer voor jezelf, maar vooral voor je kinderen.
Wat betreft de verkoudheden: ik hanteer ook al jaren: mensen verkouden? Dan liever niet hier binnen. Hoewel ik weet: ook voordat men verkouden is, is men al besmettelijk. Voor ons gezin geldt deze regel natuurlijk niet: ik kan mijn zieke dochters of man moeilijk de deur uitknikkeren!
Het is tegenwoordig zelfs zo dat mijn afspraken soms zelf opbellen dat ze verkouden zijn en of we het niet even zullen uitstellen. Ik vind jouw oproep aan familie en vrienden dus dapper en verstandig.
Wij gebruiken in de maanden met de R in de naam wel handalcohol. Iedereen die binnenkomt eerst even inwrijven met handalcohol, ik zelf dus ook. Waarom? Omdat een grpot deel van de virussen verpsreidt wordt via handen.
Overdreven allemaal? Misschien wel, maar het gaat bij mij niet alleen om of het ziekte daadwerkelijk voorkomt, maar ook om het gevoel dat je erbij hebt: ik heb er alles aan gedaan. Ik maak in deze griepmaanden ook regelmatig de buitendeurkrukken schoon.
Wat bereft de kruisbesmetting ben ik helemaal een rare: ik ben strenger dan mijn eigen CF-arts.
Ik ontmoet bijna nooit meer mede-CF-ers sinds ik weet van de kruisbesmetting door Pseudomonas. Ik heb P.a. ook nog steeds niet en wil dat graag zo houden. Ik heb wel uitzonderingen gemaakt voor 2 CF-ers die ik als vrienden zie/zag: buiten op een terras. Ook met getransplanteerden ben ik minder streng.
Ik heb ook nog wel eens rondgelopen op de CF-dagen maar voel me daar altijd een beetje onveilig.
Net als Marlies, zeg ik: wat waren die weekenden leuk! Nu ik tegenwoordig wat verder weg sta van het CF-gebeuren vind ik het minder moeilijk.
sterkte!
Elly
Ja, het is inderdaad moeilijk met al die virussen om ons heen. Ook ik kan en wil me niet helemaal afsluiten van de buitenwereld. De boodschappen moeten tenslotte gewoon gedaan worden en een leuk uitje op z'n tijd moet ook kunnen! Maar ook ik ontvang geen verkouden gasten en ga ook niet op visite als ik weet dat mensen verkouden zijn. Daarom belde mijn lieve vriendin vorige week ook af toen haar zoontje verkouden werd en wij op bezoek zouden gaan. Da's dus niet vervelend maar juist geweldig dat ze meedenkt! Helaas denkt niet iedereen er zo over, heb er zelfs behoorlijke woorden over gehad met mijn schoonmoeder maar da's haar probleem. Zeker nu in mijn zwangerschap pas ik meer op en ga ook niet naar plekken waar veel mensen zijn. Al ligt smetvrees wel op de loer. En mede cf-ers (behalve mijn broer, met enige afstand) zie ik, hoe jammer ook, niet live. Ik durf het gewoon niet aan. Ik zou het me enorm kwalijk nemen, ook naar mijn kinderen toe, als ik daardoor iets zou oplopen. Soms is het dus echt op eieren lopen, en krijg ik de kriebels als er iemand in mijn nabijheid hoest, maar toch wil ik voorzichtig zijn. En ook hier was ik heel vaak mijn handen! Misschien hoort dit wel 'gewoon' bij het cf-er zijn, maar lastig is het wel!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Erika
Dus gauw en zeeppompje bij de wc en trouw handjes wassen!!
BeantwoordenVerwijderenMisschien zijn probiotica's een 'oplossing'. Sinds ik deze gebruik ben ik minder vaak verkouden. En als ik toch verkouden word, is het minder heftig en ben ik er sneller vanaf.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes een mede CF-er
Goed geschreven Mara!!
BeantwoordenVerwijderenEn je hebt helemaal gelijk, je bent het ook aan Vic, jezelf en Sebas verplicht. Maar ik kan het me zo goed voorstellen dat het je zwaar valt om mensen te weigeren als ze enigszins verkouden zijn. Ik heb er zelf ook altijd wat problemen mee. Je wilt iemand niet voor het hoofd stoten of overkomen als een "hysterische" zeur, maar in ons geval is het zó enorm belangrijk.
Maar een ieder die dit leest en jou lief heeft, zal ongetwijfeld met jou meedenken en gewoon de afspraak verzetten.
Kus van Alie
Heey meis,
BeantwoordenVerwijderenDit herken ik zooo goed en al helemaal toen ik ook nog eens Kanker erbij kreeg. toen moest ik al helemaal goed uitkijken voor van alles en nog wat. ook ik vind het heel erg moeilijk om nee te verkopen. Maar ik doe het wel hoor. En anders doet mijn lieve Els het wel voor me. Want ook zij wil diet dat ik onnodig ziek ben.
Sterkte en zet door Knuf voor jou want zo via de PC kan dat geen kwaad Hi hi hi
Liefs Annemieke